„Nie sądzę, żeby Stefan W. cierpiał na schizofrenię”. Wywiad z psychiatrą Krzysztofem Woźniakiem

O schizofrenii paranoidalnej, zachowaniu Stefana W. oraz wpływie przemysłu pogardy na ludzką psychikę, z lek. med. Krzysztofem Woźniakiem, specjalistą psychiatrii i długoletnim biegłym sądowym, rozmawia Jacek Międlar.

Jacek Międlar (wPrawo.pl): Pytanie, które zadam zapewne rodzi się w głowie niejednego Polaka. Czy w oparciu o dostępne nagrania z brutalnego ataku na prezydenta Gdańska Pawła Adamowicza, Pan jako lekarz psychiatra, a przez wiele lat lekarz sądowy, jest w stanie ocenić zdrowie psychiczne bandyty?

Lek. med. Krzysztof Woźniak: Na pewno był to człowiek w stanie wzburzenia, ale zachowywał się w sposób zaplanowany. Precyzja zadania ciosu i demonstracyjne zachowanie nie wskazuje na chorobę psychiczną.

Wirtualna Polska pisze o schizofrenii paranoidalnej, którą podobno zdiagnozowano u mordercy w roku 2016, gdy ten odbywał karę pozbawienia wolności. Czy mając na uwadze wydarzenia z 13 stycznia 2019, można uznać, że człowiek który dopuścił się tak zaplanowanej zbrodni, cierpi na schizofrenię paranoidalną?

Po pierwsze, wiemy, że w niedalekiej przeszłości, przez okres 5,5 roku sprawca przebywał w więzieniu. Gdyby rzeczywiście cierpiał na schizofrenię paranoidalną, taki wyrok by nie zapadł, a sprawca zostałby poddany internacji w oddziale psychiatrii sądowej. Po drugie, wczoraj widziałem zdjęcia Stefana W. bawiącego się na Wyspach Kanaryjskich. Ludzie cierpiący na takie schorzenie, tak się nie zachowują. Oni się izolują od otoczenia. To mi nie wygląda na schizofrenię paranoidalną.

Czy istnieje możliwość, że Stefan W. udawał przed lekarzami, iż cierpi na schizofrenię?

Oczywiście, istnieje taka możliwość, ale biegły lekarz psychiatra wykryłby, że jest to symulacja. Nie mógł wprowadzić w błąd biegłych sądowych psychiatrów. Jednak, z różnych względów, można u kogoś schizofrenię rozpoznać, a jej może po prostu nie być.

Jak objawia się schizofrenia paranoidalna?

To schorzenie psychiatryczne, choroba psychiczna, psychoza, której zasadniczym objawem są dziwaczne urojenia i omamy. Dziwaczne, czyli takie które nie występują w przyrodzie czy w sytuacjach społecznych. Jeżeli ktoś przychodzi i mówi, że „ma szczura w kolanie”, to już wiemy, że jest to sytuacja niemożliwa i podejrzewamy, że zachodzi tutaj jakiś proces schizofreniczny. Natomiast gdy ktoś przychodzi i wyznaje, że zdradza go żona i jest śledzony, to takie urojenia mogą odpowiadać rzeczywistej sytuacji i musimy się zastanowić, czy w tym przypadku mamy do czynienia ze schizofrenią czy z paranoją. Zaznaczam, że w przypadku paranoi nie dochodzi do rozpadu osobowości, co ma miejsce w przypadku schizofrenii. Zatem trudno nie rozpoznać schizofrenii paranoidalnej. Jest ona tak jaskrawa dla otoczenia, że osoby postronne widząc iż komuś ona dolega, są w stanie zdiagnozować, że mają do czynienia z osobą chorą psychicznie.

Według tego co donoszą ogólnopolskie media, u Stefana W. wykryto schizofrenię paranoidalną w roku 2016. Jeśli to fakt, to jak wyglądałaby procedura wypuszczania takiego człowieka na wolność.

Sąd podejmuje decyzję, czy w ramach środków zapobiegawczych, dana osoba ma kontynuować leczenie w poradni zdrowia psychicznego. Po wyjściu z więzienia, kiedy człowiek odbył wyrok, a nie ma wskazań ze strony sądu, to nie jest zmuszany do żadnego leczenia.

Załóżmy, że Stefan W. cierpi na schizofrenię paranoidalną i od dłuższego czasu nie przyjmuje leków. Czy to możliwe, że cierpiąc na takie schorzenie, na oczach tysięcy ludzi, Stefan W. dokonał tak przemyślanej zbrodni?

Nie sądzę, żeby taki spektakularnego zamachu dopuścił się chory na schizofrenię.

Zatem na co może cierpieć Stefan W.? Jest paranoikiem? Psychopatą? A może jest zdrowy?

Wszystkie możliwości mogą mieć miejsce. Nie mogę wypowiedzieć się na ten temat na podstawie tylko skąpych informacji, nie znając drogi życiowej sprawcy, nie mając obiektywnego wywiadu i dokumentacji lekarskiej.

Polscy politycy, działacze społeczni próbują przypisać tę zbrodnię polskiej prawicy, twierdząc że krytyka tzw. totalnej opozycji popchnęła Stefana W., żeby ten dopuścił się mordu na Adamowiczu. Czy to możliwe, żeby ostra debata w życiu społecznym miała tak duży wpływ, by z kogokolwiek „zrobić bandytę”?

Jeżeli obserwujemy zachowanie obu stron sporu politycznego w Polsce – weźmy pod uwagę tylko PiS oraz PO z Nowoczesną – to widzimy miękkość i delikatność PiS-u, brak stanowczej reakcji na inwektywy i groźby, po Kaczyńskim można jeździć jak po burej kobyle, po ulicach paraduję dzieci z obrazkami przedstawiającymi kaczę pod strzelbą… To wszystko uchodzi bezkarnie stronie PO i Nowoczesnej. Po stronie PiS-u nie widzę żadnej agresji, gróźb. To jednostronne walenie w PiS jak w bęben. A teraz widzimy jak permanentnie atakowany PiS, gloryfikuje nieboszczyka, prawie czyniąc go świętym. Mało tego, Kościół katolicki przykłada do tego rękę, a przecież wiemy, że zmarły był zaangażowany chociażby w promocję zboczeń, co nijak się ma do wiary katolickiej i interesu narodowego. Na tym nie koniec. Jeden z dominikanów wyznał, że „pan Paweł jest już w niebie”. Czyli nie za niego, ale do niego mamy już się modlić? Przypomina mi to to sytuację z Korei Północnej, kiedy umarł Kim Ir Sen. Pękaliśmy ze śmiechu na widok nieszczęsnych Koreańczyków… A teraz my idziemy w tym samym kierunku. Dajemy sobie narzucić terror poprawności politycznej, a ludzie, jak stado baranów, pędzą na spędy, podczas których wylewają łzy. Takie zachowanie jest narzucane aż z trzech stron: z prawa, a lewa i z Kościoła. To jest niebezpieczne!

Wskazał Pan na istnienie potężnego przemysłu pogardy połączonego z płaczem i lamentem po śmierci polityka kojarzonego z lewą, agresywną stroną. Po śmierci Adamowicza rozbudzono bardzo skrajne emocje: gniew, frustrację, agresję, rozpacz… Jak ten dyskurs może wpłynąć na polskie społeczeństwo?

Mówiąc po lekarsku: rokowania nie są pomyślne. Terror poprawności politycznej tak tłamsi społeczeństwo, że ludzie boją się publicznie wypowiadać. Jeszcze niedawno, przedszkolak za użycie słowa „murzyn” spotkał się z reperkusjami. Coś niebywałego, żeby od dziecka wymagano, że używało słowa „afroamerykanin”.

To swoista atmosfera strachu!

Powtarza się sytuacja z czasów komuny. Tylko wtedy ten wróg był bardziej jaskrawy. A teraz? Promowany liberalizm sugeruje, że wszystko jest względne: nie ma prawdy, dobra, zła, różnic. To odbija się na ludzkiej psychice. Przez to człowiek przeżywa rozterki, wątpliwości, czy dochodzi do konfliktów.

Wysłuchaj wywiad z lek. med. Krzysztofem Woźniakiem klikając w napis: „Obejrzyj ten film w YouTube”.

Przeczytaj także:

J. Międlar: Zapanował obłęd!