W dniach od 2 do 3 czerwca w Kędzierzynie-Koźlu trwały XV Dni Kresowe. Pomimo milczenia na temat polskiej historii w głównych mediach a szczególnie pamięci o krwawej historii wschodnich województw II Rzeczpospolitej zgotowanej przez bandy upa otrzymujące obecnie na Ukrainie uznanie i szacunek, Polacy co roku spotykają się, aby przypomnieć kresową historię Polski.
Uroczystości rozpoczęły się w sobotę (tj. 2.06) mszą świętą w kościele pw. św. Zygmunta i św. Jadwigi Śląskiej, po której nastąpiło przemarsz uczestników pod tablicę inskrypcyjną upamiętniającą ludobójstwo dokonane na Polakach.
Tego samego dnia godzinach popołudniowych w Domu Kultury „Koźle” rozpoczęła się konferencja naukowa poświęcona wydarzeniom na Polskich Kresach. Swój głos zabrali m.in. ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski, profesorowie Czesław Partacz, Bogusław Paź, Włodzimierz Osadczy,dr Lucyna Kulińska.
W niedzielę 3 czerwca w hali „Śródmieście” przy al. Jana Pawła II o godz. 15 rozpoczął się program artystyczny, w którym wystąpiły: dzieci z przedszkola w Kłodnicy, zespół młodzieżowy Perła, Wojciech Habela, Maciej Wróblewski oraz Tyligentne Batiary.
Patronat nad Wojewódzkimi Dniami Kultury Kresowej sprawują wojewoda opolski, marszałek Opolszczyzny, starosta powiatu i prezydent miasta. Na uroczystościach zabrakło Prezydenta Polski Andrzeja Dudy, który nie tylko nie pojawił się na uroczystościach ani nie przysłał wieńca (Zaproszenie na uroczystość jak poinformował ks. Isakowicz-Zaleski prezydent odesłał do dyrektora Współpracy z Polonią i Polakami za Granicą w Kancelarii Prezydenckiej, a przecież uczestnicy zjazdu w Kędzierzynie-Koźlu to ani Polonia, ani Polacy za Granicą, ale obywatele i mieszkańcy III RP).
Naszym obowiązkiem jest zachowanie pamięci o naszej historii. Nie tylko tej bohaterskiej tworzonej przez wspaniałych lotników polskich walkach w czasie II wojny światowej czy utrwalonej przez szlak pancernej brygady generała Maczka. Naszym obowiązkiem jest pamięć o tych Polakach, którzy ginęli za sam fakt bycia Polakami we wschodnich województwach II Rzeczpospolitej. Pamięć ta jest nam tym bardziej potrzebna gdy za wschodnią granicą mordercy Polaków stają się bohaterami dla młodego pokolenia ukraińskiego przybywającego masowo do Polski za pracą.
Przeczytaj także:
Antypolonita patronem polskiej ulicy! Quo vadis Poloniae? – A. i K. Żabierkowie
Tylko na prawdzie możemy i musimy opierać nasze życie i naszą przyszłość,aby nie powtórzyły się zbrodnie diabelskiej ideologi i aby upiory upowców z przeszłosci znów nie wróciły.