Agata Duda-Kornhauser oddała cześć ukraińskim mordercom! Poznaj historię obrońców Lwowa, których rozstrzeliwali Ukraińcy

Pierwsza Dama Agata Kornhauser-Duda złożyła wizytę na Ukrainie, podczas której m.in. spotkała się z członkami złoczowskiego oddziału Towarzystwa Kultury Polskiej Ziemi Lwowskiej oraz złożyła kwiaty na Cmentarzu Orląt Lwowskich, gdzie spoczęli obrońcy miasta w bitwie o Lwów oraz uczestnicy walk w Małopolsce Wschodniej podczas wojny polsko-ukraińskiej w latach 1918-1919. Ale małżonka prezydenta uczciła nie tylko polskich obrońców Lwowa, ale również żołnierzy z Ukraińskiej Armii Galicyjskiej, którzy walczyli z Polakami o Lwów! Ukraińcy strzelający do polskich dzieci (bo Orlęta Lwowskie to również dzieci w wieku poniżej 16 lat) doczekali się hołdu od żony Prezydenta RP. Szok!

PRZECZYTAJ: Pierwsza Dama uczciła pamięć Ukraińców walczących z Orlętami Lwowskimi!

Postawa Agaty Dudy-Kornhauser zasługuje na kategoryczne potępienie! Nie może być zgody na to, by Pierwsza Dama, oddawała hołd tym, którzy rozstrzeliwali polskich młodzieńców przelewających krew w obronie polskiego Lwowa! Bohaterów, których dumnie winniśmy nazywać Ojcami Niepodległości RP. Uznałem, że tym bardziej należy przybliżyć heroizm i bohaterstwo Orląt, których oprawców uhonorowała małżonka Prezydenta RP, co niniejszym czynię.

PRZECZYTAJ: Tadeusz Jeziorowski zapomniany bohater Płocka i wzór dla polskiej młodzieży – A. i K. Żabierkowie

Po rozpoczęciu walk o polskość Lwowa po dokonanym ukraińskim zamachu inspirowanym przez Wiedeń i Berlin walczące polskie oddziały o najważniejszych wiadomościach w czasie walk dowiadywali się z wydawanej w czasie walk gazetki „Pobudka”. Na jej łamach ukazał się w 3 numerze apel: (….) Wszyscy staliśmy się żołnierzami Polski walczącej o swe prawa. Zdajemy sobie dokładnie sprawę, że liczyć możemy tylko na siebie, że trzeba nam wytężyć wszystkie siły, nie cofać się przed żadnym poświęceniem. Stać nas na ofiary i ofiary być muszą! Na niemęski żal nie ma dziś miejsca. Krew i ranny to nasze najszczytniejsze odznaczenia, to pieczęcie na tym wielkim dokumencie, jakim jest obecny moment nowego świtu Polski! Mężczyzna, dziecko, starzec, kobieta – wszyscy w szeregi¹.

Jednak dla polskich biało-czerwonych serc nie potrzeba było apelów. Już od początku w szeregi walczące za Polskę. Jeden z obrońców miasta Tadeusz Felsztyn zapisał: (…) Nie wiem, skąd batiary Grodeckie dowiedziały się o zamachu ukraińskim, o szkole Sienkiewicza i o rozbitym składzie, dość, że wkrótce zaczęli przynosić zeń karabiny i naboje. Każdy z przychodzących przynosił dwa lub trzy karabiny i zwykle przystawał do nas, zatrzymując jeden z karabinów dla siebie. Między innymi przyszedł jakiś mikrus: miał może 12 lub najwyżej 13 lat i jak inni poprosił: „Panie poruczniku, a jeden z tych gwerów bedzie dla mnie” „Za mały jeszcze jesteś” odpowiedziałem mu, „widzisz, że brak broni dla starszych od ciebie”. Chłopak nic nie powiedział, lecz po pewnym czasie wrócił, taskając ciężko znowu dwa karabiny. „A ter pan porucznik mnie weźmie?” zapytał. Przykro mi było, ale musiałem odmówić, aby go pocieszyć powiedziałem: „Jeśli przyniesiesz jeszcze raz, to jeden będzie dla Ciebie”. Chłopak wrócił z dwoma karabinami po raz trzeci. Musiałem dotrzymać słowa i zaciągnąłem go do mojej kompanii. Kiedy wieczorem tego dnia odmaszerowaliśmy do Rzęsny Polskiej, po drodze z ciemności odezwał się jakiś głos: „Jóźku, wracaj zaraz do domu!” Na to mały Jóźku, nie wiele większy od karabinu, który dźwigał wyprostował się i piskliwym głosem odpowiedział: „Odczep si mama: nu nie widzisz, że ja tera żołnierz?².

Wspominając po latach o wydarzeniach z tego pamiętnego listopada jedna z mieszkanek Lwowa zapisała (…) Młodzi chłopcy i dziewczęta uciekają z domu, żeby bronić Lwowa. Nikt nawet nie przypuszcza, że dziecko trzymając w kącie lalkę zaciska mocno małe pieści i snuje plany, jak to też ucieknie i pójdzie się bić, tak jak oni. Nikt nawet nie przypuszcza, że właśnie wtedy zacieśnia się mocno wieź z Miastem, jak silnie małe serduszko przylgnęło na zawsze do Lwowa³. Jednocześnie w domach czekano na wyniki konfrontacji. Ta sama aktorka wspomnień zapisała : (…) Po odcięciu prądu elektrycznego wyciągnęło się stare lampy naftowe, które stawiano wysoko na szafie, żeby dzieci nie przewróciły w zabawie. A dzieci bawiły się naturalnie w obronę Lwowa, wśród poprzewracanych krzeseł⁴.

Heroizm polskich Orląt stał się przykładem na którym wychowywano młode pokolenie Polaków, tych którzy idąc za przykładem wspomnianych Orląt w czasie II wojny światowej i w czasach walk o jej suwerenność po zakończeniu działań wojennych ginęli wiedząc że na ich krwi wyrosną nowe pokolenia wiernych Ojczyźnie Polaków. Chyba najlepiej wielkość tych polskich orląt opisał Kornel Makuszyński:

Bo w tym przeklętym Lwowie nigdy nie znają miary. Do diabła wreszcie z tym miastem, które wszystkim jak sęp żarłoczny serce wyjada, jak i mnie wyjadło. Ni mniej, nie więcej tylko dwa tysiące grobów wydęło się w tej mieścinie psiakrewskiej, a wśród nich sto trzydzieści cztery nie wiadomo nawet, do kogo należy? Właściwie to wiadomo, sto trzydziestu czterech smyków, bosych i tak obdartych, że nawet odartych z nazwiska, porwało karabiny i poszło na śmierć. Znam cię jeden z drugim! Tyś sprzedawał gazety pod hotelem George’a, a tyś uśmiechał się do mnie pędraku słodki, prosząc o niedopałek papierosa (…) O, chłopaki wy moje, o cudne chłopaki, dzieci królewskie! – Nie macie nazwisk, pewnie dlatego, że każde choć najwspanialsze, jest dla was za małe⁵.

Orlęta Lwowskie nie walczyły przeciwko oddziałom o nieznanej proweniencji. Wiedzieli o tym już walczący, wiedziały gazety, wiedziało całe społeczeństwo, które potrafiło czytać i chciało tą wiedzę zdobywać. Obecnie doszliśmy do absurdu, gdy żona prezydenta Polski Agata Kornhauser-Duda składa wieńce pod pomnikiem żołnierzy Ukraińskiej Armii Galicyjskiej, którzy walczyli z Polakami o Lwów!⁶ . Polacy coraz częściej oskarżani są o rzekomy udział w mordowaniu Żydów, antysemityzm obecnie dochodzi do obdzierania z należnej chwały tych którzy powinni być wzorem dla polskich dzieci i młodzieży – Orląt Polskich. A społeczeństwo polskie patrzy beztrosko w przyszłość ciesząc się z wypłacanych z budżetu państwa różnego rodzaj nie zdając sobie sprawy że konsekwentnie polskość gnana jest na przepaść historii, z której jeśli spadnie nigdy się nie podnieście. Obudź się Polsko!