W czasach gdy lewica ograbia nasz z naszej katolickiej tożsamości, gdy chce nas wykorzenić z dziedzictwa intelektualnego i artystycznego zachodu, musimy nieustannie przywracać do publicznej świadomości bogactwo dziedzictwa zachodniej cywilizacji opartej na fundamencie katolicyzmu. W tym i postacie takich wybitnych katolickich artystów jak Rafael.
Włoski malarz i architekt Rafael (Raffaello Santi, Raffaello Sanzio) urodził się w Wieli Pątek1483 w Urbino w środkowych Włoszech, a zmarł w Wielki Piątek 1520 w Rzymie. Jego ojciec był nadwornym malarzem, a matka córką kupca. W wieku lat kilkunastu utracił matkę a później ojca. Wuj umożliwił mu naukę malarstwa. Szybko zrobił oszałamiającą karierę, jej ukoronowaniem była praca dla ojca świętego Juliusza II, a później Leona X.
Rafael doskonale ukazywał bogactwo kultury katolickiej obficie czerpiącej z antyku. Jego ogromny talent wiązał się z pobożnością. Należał do Bractwa Ciała Chrystusowego w Urbino i Oratorium Boskiej Miłości w Rzymie. Zmarł w wyniku malarii w wieku 37 lat. W swej twórczości podejmował tematykę katolicką, w tym najczęściej sceny z życia Najświętszej Marii Panny.
Wśród wielu przepięknych i cennych publikacji wydawnictwa Jedność uwagę przyciąga album „Rafael”. Jak wskazuje wydawca „autor opracowania z wiedzą i pasją podejmuje kwestie historyczne oraz te związane z kontekstem dzieł Rafaela, genialnego mistrza włoskiego renesansu. W 13 rozdziałach, które ukazują rozwój kariery artysty – malarza, rysownika i architekta – rozpoczętej w rodzinnym Urbino, rozkwitłej we Florencji i uwieńczonej spektakularnym sukcesem w Rzymie – dostarcza informacji na wielu poziomach: od krytycznej analizy po wymowne ilustracje przewijające się równolegle do tekstu, towarzyszące narracji i nakładające się na nią”.
Zdaniem wydawcy album „Rafael” to bogato ilustrowana opowieść, która „zwraca uwagę na punkty zwrotne w kształtowaniu się artystycznego języka Rafaela i towarzyszące im okoliczności i przebiega według pewnych kategorii: poprzez różne kompozycje subtelnych Madonn, psychologię portretów, teatralność świętych i mitologicznych scen, nastrój ożywionych pejzaży, spojrzenia i ekspresyjne gesty czy symboliczne dekoracje… Stanowi zatem wnikliwe studium życia i twórczości artysty, podkreślając jego niezwykłą wrażliwość i perfekcyjny warsztat. Zaprezentowane na kartach albumu liczne prace mistrza z Urbino (obrazy, freski, rysunki) są prawdziwym magnesem dla każdego, do kogo przemawia emanujący niezrównaną harmonią i głębią styl tego ponadczasowego twórcy”.
Autorem pracy jest Claudio Strinati włoski historyk sztuki, który przez blisko 20 lat kierował Polo Museale Romano. Jest jedną z osób zarządzających we włoskim Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego, zaangażowaną w reorganizację muzeów historycznych w Wiecznym Mieście. Autor albumu to znawca włoskiego renesansu i manieryzmu, autor wielu publikacji o sztuce XVI i XVII w.
Lektura takich albumów jak „Rafael” powinna być elementem naszej ustawicznej edukacji. Otaczająca nas, kreowana przez lewice turpistyczna pop kultura ma na celu poprzez zniszczenie naszej estetyki doprowadzenie nas do stanu zdziczenia. Lewica demoralizując nas brzydotą i prostactwem chce nas okaleczyć, wykorzenić z piękna i prawdy. Kontakt z prawdziwą sztukę, choćby poprzez publikacje (zapewne tylko nielicznych stać na bezpośredni kontakt z dziełami sztuki) szczepi nas i uodparnia na lewicową brzydotę i kłamstwo, zakorzenia nas w naszym katolickim i zachodnim dziedzictwie.
Geniusz sztuki-tak jest.