W tym roku przeżywamy 75 rocznicę wybuchu powstania warszawskiego. Jak wyglądała sytuacja militarna Warszawy przed wybuchem walki? 22 czerwca 1944 na Białorusi rozpoczęła się wielka ofensywa Armii Czerwonej, znana pod kryptonimem „Bagration”. W krótkim czasie cztery radzieckie fronty rozgromiły niemiecką Grupę Armii „Środek”. Radziecki 1. Front Białoruski otrzymał następnie zadanie sforsowania Bugu, dojścia do Wisły, utworzenia przyczółków na jej lewym brzegu (na północ i południe od Warszawy) oraz opanowania warszawskiej Pragi. Oznaki niemieckiej klęski były widoczne również w samej Warszawie. W związku z nadciąganiem Armii Czerwonej wśród Niemców w Warszawie szerzyła się panika, która osiągnęła punkt kulminacyjny w dniach 23–24 lipca i trwała do 27 lipca. Ulicami stolicy wycofywały się na zachód resztki niemieckich oddziałów rozbitych na Białorusi. Z miasta masowo uciekali cywilni Niemcy. Ewakuowano zakłady przemysłowe, urzędy i więzienia. Przestała się ukazywać prasa gadzinowa. Miasto przejściowo opuściły także cywilne władze okupacyjne (gubernator Fischer, starosta Leist) oraz niektóre jednostki policji.
Dr Szymon Niedziela przedstawia sytuację militarną na froncie wschodnim przed wybuchem powstania warszawskiego w 1944 roku (przed godziną W).
Przeczytaj:
„Judzenie przeciwko Polakom. Nacjonaliści ukraińscy pod znakiem SS”
Powstanie antywarszawskie zorganizowali najgorsi wrodzy narodu Polskiego aby zamordować i zniszczyć Warszawę.
Zgadza się, wszystkie przegrane powstania organizują wrogowie narodu, a zwycięskie bohaterowie narodu… To bardzo proste i logiczne.
Co do zniszczenia Warszawy, była niszczona przez Niemców kilka razy: we wrześniu 10%, po powstaniu getcie kolejne 12%, sowieckie bombardowania 5%, powstanie warszawskie 25%. A najwięcej po powstaniu, mimo, że Niemcy w kapitulacji gwarantowali niezniszczenie miasta, sumując 85 % lewobrzeżnej Warszawy. Złamali postanowienia kapitulacyjne…