Dziękujmy Panu Bogu za to, że w odległym Teksasie w diecezji Tyler urzęduje biskup Joseph Strickland, który przypomina prawdy wiary poświęcone katolickim sakramentom i elementarnej moralności chrześcijańskiej. Niestety spotykają go za to liczne prześladowania ze strony hierarchów, którzy wizytują jego diecezje i razem z biskupem Rzymu planują wymusić na nim rezygnację.
To wszystko ma oczywiście związek ze zbliżającym się synodem o synodalności. W dokumencie roboczym synodu (Instrumentum Laboris) znajdujemy bardzo niepokojące fragmenty, wymieńmy parę:
1. W przedmowie jest mowa o agresywnej sekularyzacji, która pragnie Dobrej Nowiny Ewangelii. Jest to dla mnie oczywista sprzeczność i niebezpieczna propozycja dialogu z antykościołem. Takie otwarcie się słabnącego Kościoła na świat jest zwyczajnym dobijaniem wspólnoty chrześcijańskiej, której coraz trudniej się utrzymać w społeczeństwie ateistycznym.
2. Zapowiada się zaniechanie ujednolicenia tradycji teologicznych (pkt 6. Przedmowy). Doktryna katolicka nie może stać na równi z systemami teologicznymi, które jej nie uznają, ponieważ pojawia się problem wielości prawd. Nie da się tej wizji pogodzić z obiektywną prawdą, którą znajdujemy już u starożytnych Greków, a potem u Św. Tomasza z Akwinu. Warto przypomnieć tutaj 24 tezy tomistyczne uznane przez Kongregacje do spraw studiów za oficjalne nauczanie Kościoła na początku XX wieku.
3. Przez dokument ciągle przewija się informacja o „słuchaniu Ludu Bożego”, to przekreśla katolicki podział na Kościół nauczający (Papież i biskupi) i słuchający (wierni). Czy do Ludu Bożego zaliczają się wszyscy ochrzczeni, czy ochrzczeni w jedności ze Stolicą Apostolską? Jeżeli to pierwsze, to mamy do czynienia ze zwyczajną rewolucją.
4. W dokumencie jest mowa o jedności rodzaju ludzkiego, a nie ma ani słowa o Mistycznym Ciele Chrystusa (Encyklika Piusa XII Mistici Corporis Christi). Na czym ta jedność polega? Jest ona biologiczna? Naprawdę nie jest czymś godnym sprowadzać ludzkości do czegoś czysto gatunkowego i pomijać spory metafizyczne czy cywilizacyjne, taka degradacja przeczy godności rozumu ludzkiego, który jest w stanie odkryć prawdę pomimo barier otoczenia. Człowiek został stworzony Imago Dei i to zobowiązuje!
5. Dokument zachęca do wymiany darów z protestantami. Nie bardzo rozumiem w jakim zakresie, nie może być mowy o komunii Eucharystycznej z protestantami, co podtrzymuje encyklika o ekumenizmie Jana Pawła II (Ut unum sint).
6. Przewija się także mętnie kwestia LGBTQ, ale nie jako osób, które pomimo grzeszności dążą do łaski sakramentalnej, ale jako kolektyw, co w mojej ocenie przekreśla indywidualny charakter grzechu i jest całkowicie sprzeczne z Ewangelią.
7. Zapowiedź powstania kontynentalnych gremiów zrzeszających konferencje episkopatów, które mogą przekształcić się w kolektyw będący instytucją narzucającą poszczególnym krajom na drodze głosowania praktyki duszpasterskie, które nie muszą otrzymywać zgody z Rzymu. To jest faktyczne podważenie apostolskości poszczególnych biskupów i prymatu następcy Św. Piotra.
Biskup Strickland w swoich listach pasterskich ostrzega przed podważaniem niezmiennego depozytu wiary i przed zbliżającym się zamachem na Kościół Katolicki. Podziękujmy Panu Bogu w modlitwie za tego pasterza!
Przeczytaj także:
W.P. Chicheł: Brygada Świętokrzyska NSZ a realizacja myśli Dmowskiego
….oooo szaleniec katolski powrócił… niedobrze… gdyby tak posłuchać Nauczyciela, to żadnych problemów by z tym tałatajstwem purpurackim nie było… no ale otumanione barachło ludzkie daje się prowadzić oczajduszom… no to lu…
…a tak przy okazji – „Człowiek został stworzony Imago Dei i to zobowiązuje!” – skond szalony pawełku czerpiesz tak bluźniercze tezy? z jakiej masoreckiej czeluści? bo zdaje się że ani Ap. Mateusz ani Jan nigdzie o niczym takim nie wspominali… no, ale mogę się mylić, więc jakby się dało to poproszę o podstawy jakiejś do tej tezy…
Bez złośliwości ale to właśnie ów „katolicki podział na Kościół nauczający (Papież i biskupi) i słuchający (wierni)”, jest jednym z głównych powodów wynaturzenia a nawet degrengolady w tworze który już jedynie z przyzwyczajenia zwany jest Kościołem.
Dogmat o „nieomylności papieża” z 1870 roku jest jednym z przykładów. Pius IX uważał, że jego władza rozciąga się na wszystkich chrześcijan i nikt nie ma prawa podważać treści wydawanych przez niego pism i bulli. A, że przykład idzie z góry mniejsi i więksi dostojnicy (o ile tacy w Kościele być powinni) również uznali się za „nieomylnych”, kpiąc z uczuć wiernych plebejuszy mających poczytywać sobie za szczególną łaskę i zaszczyt całowanie upierścienionych lepkich łap!
In the weeks and months ahead, many of these truths will be examined as part of the Synod on Synodality. We must hold fast to these truths and be wary of any attempts to present an alternative to the Gospel of Jesus Christ, or to push for a faith that speaks of dialogue and brotherhood, while attempting to remove the fatherhood of God. When we seek to innovate upon what God in His great mercy has given us, we find ourselves upon treacherous ground. The surest footing we can find is to remain firmly upon the perennial teachings of the faith.
Regrettably, it may be that some will label as schismatics those who disagree with the changes being proposed. Be assured, however, that no one who remains firmly upon the plumb line of our Catholic faith is a schismatic. We must remain unabashedly and truly Catholic, regardless of what may be brought forth. We must be aware also that it is not leaving the Church to stand firm against these proposed changes. As St. Peter said, “Lord to whom shall we go? You have the words of eternal life.” (Jn 6:68) Therefore, standing firm does not mean we are seeking to leave the Church. Instead, those who would propose changes to that which cannot be changed seek to commandeer Christ’s Church, and they are indeed the true schismatics.
I urge you, my sons and daughters in Christ, that now is the time to make sure you stand firmly upon the Catholic faith of the ages. We were all created to seek the Way, the Truth and the Life, and in this modern age of confusion, the true path is the one that is illuminated by the light of Jesus Christ, for Truth has a face and indeed it is His face. Be assured that He will not abandon His Bride.
I remain your humble father and servant, Joseph Strickland Pastoral Letter August 22 2023
ad. Hammurabi- I tu w 100% się z tobą zgadzam. Dla mnie nic dodać nic ująć.
Katolicyzm to szambo i pogaństwo. ☹️
A katolicy to czciciele gipsowych bałwanów, ewentualnie „świętych” pomalowanych dech. Smutne. ☹️
Trwanie w Kościele katolickim to jedyna droga do zbawienia. A inwigilacja KK i niegodni hierarchowie zainstalowani prze deep state itp. (u nas SB jako podwykonawcy) to zupełnie inna sprawa.
Oczywiście, że trwanie w Kościele jest jedyną drogą do zbawienia. Ale w Kościele Jednym, Świętym, Powszechnym i Apostolskim, o którym czytamy w Credo, a nie synodalnym. Jestem przekonany, że Duch Święty działa przez wiernych Tradycji biskupów, którzy powstrzymają nową reformację.
„Ja jestem droga i prawda, i żywot, nikt nie przychodzi do Ojca, tylko przeze mnie” Jana 14, 6
„Albowiem łaską zbawieni jesteście przez wiarę, i to nie z was :Boży to dar.
Nie z uczynków, aby się kto nie chlubił.” Efezjan 2, 8-9
„Lecz gdy On (Jezus) złożył raz na zawsze jedną ofiarę za grzechy, usiadł po prawicy Bożej.
Albowiem jedną ofiarą uczynił na zawsze doskonałymi tych, którzy są uświęceni.
Gdzie zaś jest ich (grzechów) odpuszczenie, tam nie ma już ofiary za grzech.” Hebrajczyków 10, 12.14.18
” Lecz nadchodzi godzina i teraz jest, kiedy prawdziwi czciciele będą oddawali Ojcu cześć w duchu i w prawdzie…
Bóg jest duchem, a ci, którzy mu cześć oddają, winni mu ją oddawać w duchu i w prawdzie. „Jana 4, 23-24
Drogowskaz do nawrócenia.
Oto Słowo Boże!
I jeszcze najważniejsze, katoliccy poganie:
„Albowiem jeden jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek Chrystus Jezus” I Tymoteusz, 2,5
A nie wasze gipsowe bałwany, tfu.
#bronka
…są to oczywiste oczywistości – szczególnie zwracanie się do Ojca w duchu i osobnej komórce, czyli pomieszczeniu z należytą czcią i powagą, a nie w jakiejś obesranej boźnicy, jak każe im lucyper i co czynią bluźniercy popaprani…
…no ale należy uważać p. bronko na tłumaczenia tekstu z greki – katolskie przekłamania są tam na porządku dziennym i np. ów fragment „Bóg jest duchem […]” brzmi tak: Πνεῦμα ὁ Θεός, czyli Duch, o Ojcze, a nie że Ojciec jest duchem jakimś… jak wiemy Ojciec może przybierać jakie chce formy materialne – np. gołębicy, ale nikt z nas by się nie poważył twierdzić tego, ż e Ojciec to jakiś ptak, prawda? …Ojciec komunikuje się jako Duch Św. z żydostwem, ale i tutaj nie poważymy się twierdzić, że On to Duch Św. – nikt nie wie kim oraz czym jest Ojciec, tylko Syn Jego – i tu kolejna sprawa: nie zwracamy się też do Pantokratora per „jezus chrystus” – to też nie jest żaden nasz kolega, jak to sobie katolstwo ubrdało – od momentu przyjęcia misji Ojca, czyli pieczęci chrztu jaki otrzymał od Jana Chrzciciela, Jezus syn Józefa został Nauczycielem; w trakcie męki swej Mesjaszem, a po pokonaniu szatańskiej mocy, czyli śmierci i Wniebowstąpieniu – Pantokratorem Wszechświata, którym zawiaduje w imieniu Ojca w nagrodę za swą misję… pozdro!
…aaa małe wyjaśnienie jeszcze – nie używam w stosunku do Ojca innego określenia, czyli jakiś pogański „bóg”, nawet gdy tak stoi w tekście cyt. przeze mnie… nie wiem kto to zmienił, ale Ap. Jan z pewnością by się tak nie zwracał, co i wszystkim chrześcijanom polecam czynić, zamiast ubliżać Ojcu…
#dsa
Proszę mi biblijnie wykazać, że Jezus dopiero w momęcie Swojej Męki „stał” się Mesjaszem.
Zalatuje mocno herezją. ☹️
O. K. zamiast „Bóg” możemy używać Tetragramu, to jest korrekt. 😉
#dsa
P. S.
Jeżeli wpadnie mi w ręce, przez przypadek, katolskie tłumaczenie Słowa, staram się po tym dokładnie umyć ręce gorącą „święconą” wodą. 😉
„Wszyscy zostaliśmy stworzeni, aby szukać Drogi, Prawdy i Życia, a w tym nowoczesnym wieku zamieszania prawdziwą ścieżką jest ta, która jest oświetlona światłem Jezusa Chrystusa”…
Piękne słowa tyle, że w gąszczu „prawd” mających wyrażać nieomylnie prawdę wiary, ku tej prawdzie zmierzając – bez pokrycia.
Inaczej mówiąc taplając się w błocie polityki, władzy, doczesnych dóbr i zepsucia nigdy nie wyjdzie się czystym. Kościół zaś tapla się w nim nieustannie od wieków, jednocześnie narzucając maluczkim owe „Drogi” na swój sposób.
The Eucharist: Simply put, the Eucharist is the source and summit of the Christian life. It is the Body and Blood, Soul and Divinity of our Lord Jesus Christ—His Real Presence among us. When we consume the Eucharist, we are incorporated into Christ in a supernatural way, and we are also bound to all others who are of the Body of Christ.
Holy Communion is an intimate encounter with Jesus Christ. Jesus said, “Amen, amen, I say to you, unless you eat the flesh of the Son of Man and drink his blood, you do not have life within you. Whoever eats my flesh and drinks my blood has eternal life, and I will raise him on the last day. For my flesh is true food, and my blood is true drink. Whoever eats my flesh and drinks my blood remains in me and I in him. Just as the living Father sent me and I have life because of the Father, so also the one who feeds on me will have life because of me. This is the bread that came down from heaven. Unlike your ancestors who ate and still died, whoever eats this bread will live forever.” (Jn 6:53-58).
One of the countless stories from the history of the Church provides a beautiful message of the power of the Eucharist. St. Damien of Molokai, a Belgian priest in the mid-19th century, was sent to the missionary fields of Hawaii where he would spend his life in the care and service of those who were afflicted with leprosy. For many years, St. Damien loved and took care of the leper colony single-handedly, tending to the physical and spiritual needs of all in the community. One might wonder what could have given him the spiritual strength for such a difficult and heart-wrenching mission, a mission that ended with his contracting and dying from the disease himself. St. Damien gives us the answer; he said it was the Eucharist. St. Damien wrote, “Were it not for the constant presence of our Divine Master in our humble chapel, I would not have found it possible to persevere in sharing the lot of the afflicted in Molokai … The Eucharist is the bread that gives strength … It is at once the most eloquent proof of His love and the most powerful means of fostering His love in us. He gives Himself every day so that our hearts as burning coals may set afire the hearts of the faithful.” The Eucharist was St. Damien’s spiritual strength, and the Lord wants it to be our strength as well.
Living a sacramental life as members of the Catholic Church, the mystical Body of Christ, hinges on belief in the Real Presence of Jesus Christ in the Eucharist. From the very beginning of the Church until today, saints and martyrs have lived and died for their belief in the Real Presence; kings and commoners have knelt side by side in their belief in the Real Presence; and countless Eucharistic miracles throughout the world continue to testify to Our Lord’s Real Presence in the Eucharist. Throughout the ages, the Church came to a deeper and more profound understanding of this sacred mystery which we now know as the dogma of transubstantiation. Transubstantiation is the word the Church uses to describe the change that takes place at each mass when the priest pronounces the words of consecration: “This is my Body.” “This is My Blood.” When these sacred words are spoken by the priest, the substance of the bread and wine are transformed by Our Lord into His body and blood, and only the appearances (that is, the physical properties) of bread and wine remain. Our senses cannot perceive this change, but at this sacred moment when Heaven and Earth meet, the risen Christ is truly made present for us in every mass, just as He told us He would be: “And behold, I am with you always, until the end of the age.” (Matt 28:20).
As Catholics, we are joyfully bound to believe that Christ is truly present in the Eucharist.
In his first letter to the Corinthians, St. Paul tells us: “Therefore whoever eats the bread or drinks the cup of the Lord unworthily will have to answer for the body and blood of the Lord. A person should examine himself, and so eat the bread and drink the cup. For anyone who eats and drinks without discerning the body, eats and drinks judgment on himself.” (1 Cor 11:27-29).
Bishop Joseph Strickland from pastoral letter sep 12/2023 Diocesy of Tyler
Już pisałem Pawle, że Kościół jako instytucja przeżarty jest na wskroś brudem (trądem) życia doczesnego.
Powoływanie się na słowa nawet najpiękniejsze, niczego w tej materii nie zmieni. Przynajmniej na lepsze.
Myślę, że właśnie dlatego papież Franciszek niczym tonący brzytwy chwyta się synodalności jako sposobu na rozłożenie, rozmycie odpowiedzialności za coraz częściej wykrywane i nagłaśniane skandale. To takie pozorne odejście od ultramontanizmu, bo przecież dogmatyka…
Tyle, że każdy kij ma dwa końce i może się zdarzyć, że stanie się tak jak w Niemczech, gdzie zaangażowanie ludu Bożego zmieniło się w demokrację, objawiającą się wezwaniami do liberalizacji nauczania (m.in. w sprawie etyki seksualnej), kapłaństwa kobiet, podważania sensu celibatu a nawet do błogosławieństwa par jednopłciowych…
Ultramontanizm nie należy do dogmatyki, ponieważ był to nurt polityczny w łonie Kościoła, owszem przydatny, ale w okresie Rewolucji Francuskiej jako odpowiedź na pseudokościół budowany przez biskupów „patriotów”. Kościół Katolicki stanowią ludzie, którzy dążą do świętości. Jeżeli ktoś zgrzeszył ciężko, to jest martwym członkiem Kościoła i w zasadzie nie uczestniczy w jego walce. To, że mamy papieża, który powszechnie głosi farmazony o tym, że Pan Bóg chce wszystkich religii, to efekt teologii modernistycznej, która odniosła ogromny sukces w XX wieku. Powinniśmy zacząć powracać do zdrowej nauki Ojców i Doktorów Kościoła.
Kardynał Stanisław Hozjusz: Poza Kościołem katolickim możecie mieć wszystko, prócz zbawienia. Możecie mieć zaszczyty, możecie mieć sakramenty, możecie też śpiewać „Alleluja”, możecie odpowiadać „Amen”, możecie trzymać Ewangelię, możecie w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego mieć i głosić wiarę, lecz nigdzie nie możecie znaleźć zbawienia, tylko w Kościele katolickim. Poza nim można mieć wszystko, tylko tej miłości, która sama daje zbawienie, poza Kościołem nie ma, bo ktokolwiek ma miłość, nie dzieli jedności.
Źródło: Chrześcijańskie wyznanie wiary katolickiej, Olsztyn 1999, s. 431.
Skoro „Kościół Katolicki stanowią ludzie, którzy dążą do świętości”, to jak się to ma do słów o podziale na „Kościół nauczający (Papież i biskupi) i słuchający (wierni)?
Skoro pasterze są niegodziwi to owce uciekną albo same niegodziwymi zostaną.
Pojedyncze wyjątki dążące do świętości, niszczone przez purpuratów mających „władzę, środki i sposobność” sytuacji nie uratują.
Jak to ponoć miał stwierdzić święty Jan Chryzostom doktor kościoła zwany „Janem Złotoustym” już w IV wieku, że „droga do piekła jest wybrukowana czaszkami biskupów”…
Hammurabi czy według Ciebie biskupi, kardynałowie czy papieże, to nie są ludzie? Przecież cała masa wiernych świeckich ma tak naprawdę w nosie Kościół, ale nie odmawiam im przecież człowieczeństwa. Pan Jezus będzie sądzić na podstawie czystości duszy, a nie purpury. Kościół musi mieć podział na nauczający i słuchający, ale oczywiście pod warunkiem, że biskupi nie nauczają czegoś sprzecznego z depozytem wiary.
A i owszem biskupi, kardynałowie a nawet papieże są ludźmi. Zwykłymi omylnymi, pełnymi słabości i emocji ludźmi, ludźmi którymi targają uczucia, którzy w swojej arogancji uważają się za lepszych i mądrzejszych od… „parafian” (wiesz zapewne co znaczy to określenie?) którymi sterują.
Jeślibyś odmawiał człowieczeństwa obojętnym lub „letnim” wiernym świeckim, tym którzy niejednokrotnie upadają, wątpią i szukają, kim byś sam był?
Jak byś się z tym czuł, po swoich wywodach?
Wszakże Jan 8:
„Nauczycielu, tę kobietę dopiero pochwycono na cudzołóstwie. W Prawie Mojżesz nakazał nam takie kamienować. A Ty co mówisz? Mówili to wystawiając go na próbę, aby mieli o co go oskarżyć. Lecz Jezus nachyliwszy się pisał palcem po ziemi. A kiedy w dalszym ciągu go pytali, podniósł się i rzekł do nich: kto z was jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci na nią kamień. I powtórnie nachyliwszy się pisał na ziemi. Kiedy to usłyszeli, wszyscy jeden po drugim zaczęli odchodzić, poczynając od starszych, aż do ostatnich. Pozostał tylko Jezus i kobieta, stojąca na środku. Wówczas Jezus podniósłszy się rzekł do niej: kobieto, gdzież oni są? Nikt cię nie potępił? A ona odrzekła: Nikt, Panie! Rzekł do niej Jezus: I Ja ciebie nie potępiam. – Idź, a od tej chwili już nie grzesz”!
A Kościół? Kościół nie może mieć żadnych podziałów. Musi być jednością. Ci którzy ośmielają się nauczać nie mogą gorszyć nauczanych, muszą sami dawać przykład swoim życiem i zachowaniem.
Mateusz 18:
„Zaś kto by zgorszył jednego z tych małych, którzy we mnie wierzą, pożyteczniej by mu było, aby na jego szyi został zawieszony kamień młyński, i by został utopiony w głębinie morza. Biada światu z powodu zgorszeń. Bowiem zgorszenia muszą przyjść; jednak biada temu człowiekowi, przez którego zgorszenie przychodzi”…
Ewidentnie jest z tobą przyjacielu problem, widzę, że odrzucasz dogmat o nieomylności papieża. Nawet dziecko wie, że ten dogmat dotyczy kwestii wygłaszanych ex catedra, w zgodzie z biskupami z całego świata, którzy zadbają, żeby nie znalazł się tam błąd. Jeżeli ktoś odrzuca dogmat, to tak stwierdzam, że ma problem. I to całkiem spory. Może jestem nikim, ale wiem jedno, masz problem.
Taki problem, to nie problem!
Kiedy przyjdzie mi stanąć przed Przedwiecznym będę mógł przynajmniej dowieść, że robiłem użytek ze stworzenia na „obraz i podobieństwo”.
Zgodnie z przypowieścią o talentach staram się nie być „sługą gnuśnym i leniwym”.
Pozwolę sobie zwrócić uwagę na sprzeczność gdy papież, zgodnie z doktryną katolicką przez omylnych ludzi stworzoną, wypowiada się w sposób nieomylny, „ex catedra” właśnie..
Jedno przeczy drugiemu, że o „przebogatej” historii Rzymu i Watykanu nie wspomnę!
Ale nic to. Najważniejsze by różnice światopoglądowe i zapatrywania przestały w końcu różnić Polaków w innych sprawach, tych ziemskich, człowieczych ale jakże ważnych.
Trzeba w nareszcie pojąć, że wiara jest indywidualną sprawą każdej dorosłej jednostki i nie ma nic gorszego, jak siłowe „nawracanie”, bądź odsądzanie od czci oponentów, odmawianie im równych praw.
Przykładowo patriotą może być zarówno żarliwy katolik, jak i nieprzejednany ateista. Ważne by wzajemnie tolerowali swoje poglądy a różnili się wyłącznie w dyskusjach które obu wyjdą na dobre.
#bronka
… jeśli w Getsemane Nauczyciel modli się o wsparcie i mówi do Ojca, aby jeśli to możliwe, odsunął cierpienie, które ma nadejść, co oznacza że taka możliwość istniała, choć nie ma przy tym nikogo, bo uczniowie pospali się łajzy, więc świadectwo o tym jest wątpliwe, niemniej uznajemy apostolskie przesłanie Ap. Mateusza… ale te słowa Mt 26.45 zmieniają wg. mnie wszystko: Oto nadeszła godzina (!!!) – Syn Człowieczy zostanie zdradzony i wydany w ręce grzeszników… zatem bez pieczęci krwi i ofiary Nauczyciela nie można by mówić o jego Zbawieniu tałatajstwa ludzkiego, a więc i o jego roli Mesjasza… tak to widzę, ale nie upieram się oczywiście, bo to nie ja będę mówił, co przysługuje Pantokratorowi, skoro zmartwychwstał i dopełnił Swą misję…
…co do Ojca zaś, to kieruję się tu już słowami Nauczyciela – jeden jest wasz Ojciec Niebieski… i niczego więcej nie potrzeba…
Art. 1
O pierwszym przykazaniu Dekalogu
190. Czego Bóg zakazuje w pierwszym przykazaniu Dekalogu: Nie będzie miał bogów cudzych przede Mną?
W pierwszym przykazaniu Dekalogu: Nie będziesz miał bogów cudzych przede Mną, Bóg zakazuje czci Jemu należnej oddawać komu innemu.
191. Jaką cześć winniśmy oddawać Bogu?
Bogu i tylko Bogu winniśmy oddawać cześć najwyższą, czyli cześć uwielbienia.
192. Dlaczego winniśmy Boga czcić i wielbić?
Boga winniśmy czcić i wielbić, bo nas stworzył, utrzymuje nas, opiekuje się nami i jest naszym ostatecznym celem.
193. Jak winniśmy Boga czcić i wielbić?
Boga jako stwórcę wszystkiego, który nas utrzymuje i troszczy się o nas, i jest pierwszym naszym początkiem i ostatecznym celem, winniśmy czcić i wielbić wewnętrznymi i zewnętrznymi aktami uszanowania, które nam podaje sama natura, a jeszcze więcej objawienie; spośród tych aktów najważniejszym jest ofiara, która nie może być składana żadnemu stworzeniu.
194. Czym grzeszy się przeciwko pierwszemu przykazaniu Dekalogu?
Przeciwko pierwszemu przykazaniu Dekalogu grzeszy się:
zabobonem, to jest bałwochwalstwem, wróżbiarstwem, czarnoksięstwem i spirytyzmem, który zalicza się do wróżbiarstwa i czarnoksięstwa;
bezbożnością, to jest zaniedbywaniem modlitwy i należnej służby Bożej, świętokradztwem i świetokupstwem.
195. Czy winniśmy czcić także świętych?
Także świętych, a zwłaszcza Najświętszą Maryję Pannę, winniśmy czcić, ale czcią inną i niższą, czyli czcią szacunku, abyśmy ich mieli w poszanowaniu i zyskiwali sobie ich opiekę.
196. Jak się nazywa cześć, oddawana Bogu, a jak cześć oddawana świętym i Najświętszej Maryi Pannie?
Cześć, oddawana Bogu, nazywa się czcią uwielbienia, czyli latriae; oddawana świętym – czcią uszanowania czyli duliae; cześć oddawana Najświętszej Pannie – czcią wyższego uszanowania czyli hyperduliae.
197. Czy winniśmy czcić także relikwie męczenników i innych Świętych, żyjących z Chrystusem?
Relikwie męczenników i innych świętych, żyjących z Chrystusem, winniśmy także czcić, gdyż ich ciała były żywymi członkami Chrystusa i świątynią Ducha Świętego, a Chrystus wskrzesi je na żywot wieczny i obdarzy chwałą; przez te relikwie ludzie otrzymują od Boga liczne dobrodziejstwa.
198. Czy i świętym obrazom trzeba oddawać należną cześć i uszanowanie?
I świętym obrazom należy oddawać cześć i uszanowanie, gdyż cześć, którą się im oddaje, dotyczy osób, które one przedstawiają; skutkiem tego przez znaki czci, którą im oddajemy, wielbimy samego Chrystusa i wyrażamy szacunek dla Świętych, których one są podobiznami.
199. Czemu tedy Bóg w Starym Testamencie zabronił rzeźb i obrazów?
Bóg w Starym Testamencie nie zabronił rzeźb i obrazów bezwzględnie, lecz nie pozwolił ich używać do nabożeństwa sposobem pogańskim, aby nie doznała uszczerbku cześć Boga prawdziwego skutkiem oddawania czci Boskiej obrazom.
„191. Jaką cześć winniśmy oddawać Bogu?
Bogu i tylko Bogu winniśmy oddawać cześć najwyższą, czyli cześć uwielbienia.” – kolejna herezja katolska z entych…
…Ojca mamy kochać – to najważniejsze przykazanie Nauczyciela; dlaczego? bo gdyby nie On, to by nas nie było – nawet jeśli jesteśmy potomkami dzieła lucypera, który w swoim świecie bluźnierczym podrobił dzieła Ojca z Raju (Adam jako dzieło Ojca był człowiekiem i żył w Jego Raju, ale dał wiarę lucyperowi, że jego świat jest lepszy… no to Ojciec go wywalił do tego lepszego świata…), to i tak Jego dobroć przenika wszystko i ostatecznie daje nam szansę powrotu do siebie… jeśli ci to nie wystarcza, to nie będziesz kochał Ojca szczerze… jakimi zaś motywami kierują się sataniści katolscy, że wychodzi im dewocyjne „uwielbienie”, nietrudno się domyśleć – podpinają się pod prawdziwego pasterza i nakładają niemożliwe do wykonania recepty na ludzi… Mt 23 4-5…
Z katechizmu Gasspariego:
Rozdział III
O Składzie Apostolskim
30. Dlaczego to zestawienie prawd wiary nazywa się Składem Apostolskim?
To zestawienie prawd wiary nazywa się Składem Apostolskim, ponieważ zawiera streszczenie głównych prawd, przekazanych przez apostołów, i od najdawniejszych czasów było w użyciu jako hasło chrześcijan.
31. Co jest zawarte w dwunastu artykułach Składu Apostolskiego?
W dwunastu artykułach Składu Apostolskiego zawarta jest tajemnica jednego Boga w trzech Osobach, różniących się między sobą rzeczowo, czyli w Ojcu, Synu i Duchu Świętym, razem z czynnościami, które z pewnego osobliwego powodu przypisuje się poszczególnym osobom.
32. Jak nauka tej tajemnicy jest w Składzie Apostolskim rozłożona?
W Składzie Apostolskim nauka tej tajemnicy jest rozłożona na trzy główne części w ten sposób, że w pierwszej zachodzi mowa o Pierwszej Osobie natury Boskiej i o dziele stworzenia; w drugiej – o Drugiej Osobie i o dziele ludzkiego Odkupienia; w trzeciej – o Trzeciej Osobie i o dziele naszego uświęcenia, które się teraz rozpoczęło przez łaskę, a w przyszłości ma się dokonać przez chwałę.
Część I
O pierwszym artykule Składu Apostolskiego, w którym podana jest nauka o Pierwszej Osobie Trójcy Przenajświętszej i o dziele stworzenia
Art. 1
O Bogu Jedynym i Troistym
33. Co oznacza słowo Wierzę?
Słowo Wierzę oznacza to samo, co: dla powagi Boga objawiającego mocno przystaję na prawdy zawarte w Składzie Apostolskim.
34. Co oznaczają słowa: Wierzę w Boga?
Słowa Wierzę w Boga oznaczają to samo, co: mocno wierzę, że Bóg jest, i do Niego dążę jako do najwyższego i najdoskonalszego dobra i celu ostatecznego.
35. Co rozumiesz przez słowo Bóg?
Przez słowo Bóg rozumiem ducha najczystszego (czyli byt duchowy zupełnie prosty i niezmienny), co do rozumu i woli oraz wszelkiej doskonałości nieskończonego, w sobie ze siebie najszczęśliwszego.
36. Jakie są główne doskonałości czyli przymioty Boskie?
Główne doskonałości czyli przymioty Boskie są następujące:
Bóg jest:
a) wieczny, bo nie ma, ani mieć nie może, początku, ni końca, ni następstwa;
b) wszystkowiedzący, bo wszystko dobrze zna, także to, co będzie w przyszłości mocą wolnych czynów ludzkich, nawet uczucia serca i ukryte myśli;
c) niezmierzony, bo jest w niebie, na ziemi i na wszystkich miejscach, które są i być mogą;
d) sprawiedliwy, bo oddaje każdemu według jego zasług w tym, lub z pewnością w przyszłym życiu;
e) dobry, bo nieskończoną dobrocią, mocą i mądrością wszystko stworzył, utrzymuje i rządzi wszystkim; dobra, których używamy, pochodzą od Niego; wysłuchuje łaskawie prośby błagających;
f) miłosierny, bo chcąc, żeby się wszyscy ludzie zbawili, odkupił ich z niewoli szatana, każdemu daje środki potrzebne do zbawienia i „nie chce śmierci grzesznika, lecz aby się nawrócił i żył”.
37. Czy Bóg jest różny od świata?
Bóg jest rzeczywiście i istotnie różny od świata i niewymownie wyższy nad wszystko, co jest poza Nim i co może być pomyślane.
38. Czy Bóg jest jeden?
Bóg jest jeden jednością natury, ale w trzech rzeczowo różnych Osobach: Ojcu, Synu i Duchu Świętym, które stanowią Trójcę Przenajświętszą.
39. Jak się różnią między sobą Ojciec, Syn i Duch Święty?
Ojciec, Syn i Duch Święty różnią się między sobą przez przeciwstawne stosunki Osób: Ojciec rodzi Syna, a od obu pochodzi Duch Święty.
40. Czy wśród trzech Osób Boskich jedna co do czasu jest przed drugą?
Spośród trzech Osób Boskich żadna nie jest co do czasu przed drugą, lecz wszystkie są równie wieczne, bo ani nie mają, ani mieć nie mogą początku ni końca.
41. Dlaczego trzy Osoby Boskie są jednym Bogiem?
Trzy Osoby Boskie są jednym Bogiem, ponieważ są współistotne, to jest mają jedną i tę samą naturę, a przez to te same doskonałości czyli przymioty i działanie na zewnątrz.
42. Czy Pismo św. nie przypisuje zazwyczaj Ojcu wszechmocy, Synowi mądrości, a Duchowi Świętemu dobroci?
Mimo, iż wszystkie przymioty Bóstwa są wspólne każdej Osobie Boskiej z osobna, jednak Pismo św. zazwyczaj przypisuje wszechmoc Ojcu, ponieważ On jest źródłem wszystkiego, co powstało i powstaje; mądrość Synowi, ponieważ jest Słowem Ojca; dobroć i świętość Duchowi Świętemu, ponieważ jest miłością obu.
43. Jakie to uwielbienie Trójcy Przenajświętszej wierni zwykli odmawiać, zwłaszcza na zakończenie modlitw?
Uwielbieniem Trójcy Przenajświętszej, które wierni zwykli odmawiać, zwłaszcza na zakończenie modlitw, są słowa: Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu, jak była na początku i teraz i zawsze i na wieki wieków. Amen.
44. Co oznacza słowo wszechmogącego?
Słowo wszechmogącego oznacza, że Bóg prostym aktem woli może uczynić wszystko, co chce.
Art. 2
O stworzeniu świata i Opatrzności Boskiej
45. Co znaczą słowa: Stworzyciela nieba i ziemi?
Słowa: Stworzyciela nieba i ziemi znaczą, że Bóg zupełnie dobrowolnie na początku czasu z niczego utworzył jeden i drugi świat, duchowy i cielesny, czyli świat niebiański i doczesny, a potem człowieka, jako składającego się z ducha i z ciała.
46. Dlaczego Bóg raczył to wszystko stworzyć?
Bóg dobrocią swoją i wszechmocną siłą raczył to wszystko stworzyć nie dla pomnożenia ani zdobycia swego szczęścia, lecz dla objawienia swej doskonałości przez dobra, których użycza stworzeniom.
47. Czy Bóg dba o wszystkie rzeczy, które stworzył?
Bóg dba o wszystkie rzeczy, które stworzył, gdyż je wprost utrzymuje, strzeże ich – w przeciwnym razie wróciłyby natychmiast w nicość – i kieruje nimi tak, iż nie ma ani być nie może niczego, co by się działo bez woli Bożej lub dopustu Bożego.
48. Jak się nazywa staranie, które Bóg ma o rzeczy stworzone?
Staranie, które Bóg ma o to, co stworzył, nazywa się Opatrznością Bożą.
49. Dlaczego tedy Bóg nie przeszkadza grzechowi?
Bóg nie przeszkadza grzechowi, ponieważ dał człowiekowi wolność wraz z pomocą łaski, aby człowiek sam był sprawcą albo swego szczęścia, albo swej zguby, zależnie od tego, czy współdziała z łaską lub się jej sprzeciwia; ale Bóg nawet z nadużycia wolności cudownie wyprowadza dobro, aby zawsze i wszędzie jaśniała Jego sprawiedliwość i miłosierdzie.
50. A dlaczego Bóg chce albo dopuszcza wszelkiego rodzaju zło fizyczne, które nas trapi w tym śmiertelnym życiu?
Wszelkiego rodzaju zło fizyczne, które nas trapi w tym życiu śmiertelnym, Bóg chce albo dopuszcza dlatego, by ukarać grzech, albo by nawrócić grzeszników do Siebie, albo żeby sprawiedliwych doświadczać i uczynić ich godnymi nagrody wiekuistej, albo też przez wzgląd na jakieś wyższe dobro.
51. Które stworzenia przewyższają inne?
Aniołowie i ludzie przewyższają wszystkie inne stworzenia.
Art. 3
O stworzeniu Aniołów
52. Co to są Aniołowie?
Aniołowie są to czyste duchy, obdarzone rozumem i wolą, które były stworzone w stanie sprawiedliwości i świętości, aby odpowiadając łasce Bożej, zasłużyły sobie na chwałę w niebie.
53. Czy wszyscy Aniołowie odpowiedzieli łasce Bożej?
Nie wszyscy Aniołowie odpowiedzieli łasce Bożej; ci którzy jej odpowiedzieli, zażywają w niebie szczęścia oglądania Boga twarzą w twarz i nazywają się właśnie Aniołami, a są podzieleni na dziewięć hufców; ci zaś, którzy nie odpowiedzieli łasce Bożej, strąceni zostali do piekła za grzechy pychy i nazywają się złymi duchami, których głową jest Lucyfer, czyli szatan.
54. Czy Bóg korzysta z posług Aniołów?
Bóg rozmaicie korzysta z posług Aniołów, zwłaszcza w opiece nad ludźmi, i każdemu człowiekowi od urodzenia przydał Anioła za stróża.
55. Co nam wyświadcza Anioł Stróż?
Anioł Stróż opiekuje się nami szczególnie w pokusach, daje nam dobre myśli, przedstawia nasze prośby Bogu i modli się zza nami.
56. Czy jest pożyteczne dla naszego życia duchownego, byśmy do swego Anioła Stróża mieli osobliwe nabożeństwo?
Dla naszego życia duchownego jest rzeczą nader pożyteczną, byśmy mieli osobliwe nabożeństwo do swego Anioła Stróża, czcząc go i wzywając zwłaszcza przeciwko pokusom, idąc za jego natchnieniem, czyniąc mu godne dzięki i nigdy nie obrażając grzechem jego obecności.
57. Jaka jest najczęściej odmawiana modlitwa do Anioła Stróża?
Najczęściej przez wiernych odmawiana modlitwa do Anioła Stróża brzmi: Aniele Boży, Stróżu mój, mnie, Tobie z dobroci Bożej zleconego, oświecaj, strzeż, prowadź i rządź mną. Amen.
58. Jaką władzę mają złe duchy nad ludźmi?
Złe duchy za dopuszczeniem Bożym mogą ludziom wyrządzać krzywdę na rzeczach zewnętrznych i na ich własnych osobach, biorąc także ich ciała w posiadanie; mogą również ludzi nakłaniać do grzechów przez pokusy; nie mogą jednak szkodzić ich zbawieniu wiecznemu bez ich dobrowolnej zgody.
Art. 4
O stworzeniu człowieka i o grzechu pierworodnym
59. Co to jest człowiek?
Człowiek jest to stworzenie, składające się z duszy rozumnej i ciała organicznego.
60. Co to jest dusza rozumna?
Dusza rozumna jest to byt duchowy, obdarzony rozumem i wolną wolą i nieśmiertelny, który z ciałem jest tak zjednoczony w jedną istotę, że jest w człowieku pierwiastkiem wszelkiego życia.
61. W jakim celu Bóg stworzył człowieka?
Bóg stworzył człowieka w tym celu, żeby człowiek poznał Boga, miłował Go i służył Mu, i tak po śmierci posiadłszy Boga przez uszczęśliwiające oglądanie Go twarzą w twarz, cieszył się Nim na wieki w niebie.
62. Na czym polega uszczęśliwiające oglądanie Boga?
Uszczęśliwiające oglądanie Boga polega na widzeniu istoty Bożej, ukazującej się bezpośrednio, bez zasłony, jasno i otwarcie; dusza do Niego może dotrzeć tylko przez światło chwały; z takiego oglądania i zażywania człowiek dostępuje prawdziwej i pełnej szczęśliwości, która się nigdy nie skończy, i to jest żywot wieczny.
63. Czy takie oglądanie Boga twarzą w twarz należy się naturze?
Takie oglądanie Boga twarzą w twarz nie należy się naturze, lecz jest nadprzyrodzone i przekracza najzupełniej wszelką naturę stworzoną; przyznaje je stworzeniu rozumnemu tylko dobroć Boża dobrowolnie.
64. Jak nazywali się pierwsi ludzie?
Pierwsi ludzie nazywali się Adam i Ewa; Bóg utworzył ich i umieścił w raju ziemskim, wynosząc do porządku nadprzyrodzonego i obsypując osobliwymi darami łaski i natury.
65. Jak utworzył Bóg pierwszych ludzi?
Bóg ciało Adama utworzył z mułu ziemi, ciało Ewy z żebra Adama; duszę jednak jednego i drugiego stworzył z niczego i złączył ją z ciałem w cudowną jedność istotną.
66. W jakim znaczeniu powiedziano w Piśmie św., że Bóg uczynił człowieka na obraz i podobieństwo swoje?
W Piśmie św. powiedziano, że Bóg uczynił człowieka na obraz i podobieństwo swoje, ponieważ uczynił człowieka obdarzonego rozumem i wolną wolą, a rozumem i wolną wolą człowiek w osobliwy sposób naśladuje naturę Bożą; zarazem Bóg wyniósł człowieka do porządku nadprzyrodzonego.
67. Jaka jest w porządku naturalnym różnica między stworzeniem pierwszych ludzi a powstawaniem ich potomstwa, które od nich pochodzi przez naturalne rodzenie się?
W porządku naturalnym różnica jest tylko w utworzeniu ciała, które powstaje przez rodzenie, gdy tymczasem duszę każdego bez wyjątku potomka Adamowego stwarza także Bóg wprost i łączy z ciałem w jedną istotę.
68. Jakimi darami wzbogacił Bóg pierwszych ludzi w raju?
Pierwszych ludzi w raju wzbogacił Bóg następującymi darami:
uczynił ich doskonałymi co do ciała i co do duszy z wiedzą, odpowiadającą ich stanowi
raczył ich przeznaczyć do celu nadprzyrodzonego, dając im sprawiedliwość świętość, z darem nieskażoności natury, mocą której siły niższe były doskonale poddane rozumowi, i z darem wolności od śmierci i od innych bólów i dolegliwości życia.
69. W jakiej myśli Bóg udzielił pierwszym rodzicom sprawiedliwości, świętości i innych darów?
Bóg pierwszym ludziom udzielił sprawiedliwości, świętości i innych darów w tej myśli, że miały to być dary udzielone od Boga samej naturze ludzkiej, i to całej, Adam zaś jako praojciec rodzaju ludzkiego miał je przez rodzenie przekazać potomstwu razem z ta naturą.
70. Jaki zakaz dał Bóg pierwszym ludziom, postawionym w stanie nadprzyrodzonym?
Pierwszym ludziom, postawionym w stanie nadprzyrodzonym, Bóg dał taki zakaz, żeby nie jedli z owocu drzewa znajomości dobrego i złego.
71. Czy pierwsi ludzie trzymali się zakazu Boskiego?
Pierwsi ludzie nie trzymali się nakazu Boskiego, i dlatego za ciężki grzech pychy i nieposłuszeństwa utracili sprawiedliwość i świętość, i wypędzeni z raju ziemskiego, ulegli pożądliwościom, śmierci i innym boleściom i nędzom życia.
72. Czy Adam swoim przestępstwem zaszkodził także potomstwu?
Adam swoim przestępstwem zaszkodził także potomstwu, bo przeniósł na nie nie tylko pożądliwość, śmierć i inne kary za grzech, lecz także sam grzech, to jest pozbawienie sprawiedliwości i świętości.
73. Jakim sposobem Adam przeniósł grzech na potomstwo?
Adam przeniósł grzech na potomstwo, skoro przeniósł na nie naturę pozbawioną sprawiedliwości i świętości, której Bóg raczył udzielić naturze, i ten brak jest grzechem natury, i to grzechem stanu, co do pochodzenia jednym w Adamie, ale rozpowszechnionym przez rozmnożenie.
74. Jak się nazywa ten grzech, który przeszedł na potomstwo Adamowe?
Grzech, który przeszedł na potomstwo Adamowe, nazywa się grzechem pierworodnym.
75. Czy ktoś został zachowany od zmazy grzechu pierworodnego?
Tylko jedna Najświętsza Maryja Panna od pierwszej chwili swego poczęcia przez wzgląd na zasługi Jezusa Chrystusa, mocą osobliwego przywileju Boskiego, była zachowana i wolna od zmazy winy pierworodnej, i dlatego nazywa się niepokalanie poczęta.
76. Cóż tedy oznacza niepokalane poczęcie Najśw. Maryi Panny?
Niepokalane poczęcie Najświętszej Maryi Panny oznacza, że Najświętsza Maryja Panna od pierwszej chwili swego poczęcia posiadała sprawiedliwość i świętość, czyli łaskę uświęcającą, a nawet pełnię łaski, z cnotami wlanymi i darami Ducha Świętego, i nieskażoność natury, choć była wystawiona na śmierć i na inne boleści i dolegliwości życia, którym sam Jej Syn zechciał podlegać.
77. Co utrzymuje Kościół o zejściu Najśw. Maryi Panny z tego świata?
O zejściu Najśw.Maryi Panny z tego świata utrzymuje Kościół Katolicki, że się Jej ciało oddzieliło od duszy, na czym polega śmierć, ale dusza Jej na nowo została połączona z ciałem nienaruszonym, i Najśw.Maryja Panna przez Aniołów została wzięta do nieba i wywyższona nad wszystkie chóry anielskie.
78. Czy Bóg rodzaj ludzki zostawił w stanie grzechu pierworodnego?
Nie, lecz spowodowany nieskończonym miłosierdziem swoim, zaraz obiecał, a w swoim czasie dał Odkupiciela; jest nim Jezus Chrystus, Syn Boży, który stał stał się człowiekiem, aby przez wiarę w Niego i przez Jego zasługi ludzie, zjednoczeni z Nim wiarą i miłością, nawet przed Jego przyjściem mogli być zbawieni.
Część II
O innych artykułach Składu Apostolskiego, w których jest zawarta nauka o Drugiej Osobie Trójcy Przenajświętszej i o dziele Odkupienia
Art. 1
O Jezusie Chrystusie i Jego Bóstwie
79. W co wierzymy przez drugi artykuł Składu Apostolskiego: I w Jezusa Chrystusa, Syna jego jedynego, Pana naszego?
Przez drugi artykuł Składu Apostolskiego: I w Jezusa Chrystusa, Syna jego jedynego, Pana naszego, wierzymy, że Syn Boży, który stawszy się człowiekiem, zwie się Jezusem Chrystusem, jest jedynym Synem Ojca, Panem naszym, prawdziwym Bogiem z Boga prawdziwego, w którego my wierzymy tak samo, jak w Ojca.
80. Dlaczego wierzymy w Jezusa Chrystusa tak samo, jak w Ojca?
Wierzymy w Jezusa Chrystusa tak samo, jak w Ojca, ponieważ Jezus Chrystus tak samo jest prawdziwym Bogiem jak Ojciec, jednym Bogiem z Ojcem.
81. Jakim sposobem wykazuje się, że Jezus Chrystus jest Mesjaszem czyli Odkupicielem rodzaju ludzkiego, od Boga w Starym Testamencie obiecanym?
To, że Jezus Chrystus jest Mesjaszem czyli Odkupicielem, od Boga w Starym Testamencie obiecanym, wykazuje się głównie z proroctw o Odkupicielu, które w Jezusie Chrystusie spełniły się dokładnie, i ze świadectwa samego Jezusa Chrystusa.
82. Jakie są główne dowody, nakłaniające nas do przyjęcia Bóstwa Jezusa Chrystusa?
Oto główne dowody, nakłaniające nas do przyjęcia Bóstwa Jezusa Chrystusa:
stałe nauczanie Kościoła Katolickiego;
proroctwa Starego Testamentu, które wskazują naprzód, że obiecany Odkupiciel jest prawdziwym Bogiem;
świadectwo Boga Ojca, mówiącego: „Ten jest Syn mój miły, w którymem sobie upodobał, Jego słuchajcie.”;
świadectwo samego Jezusa Chrystusa, potwierdzone świętością Jego życia, proroctwami i cudami, a zwłaszcza cudem zmartwychwstania;
nauka apostołów;
wyznanie tylu męczenników;
cudowne rozkrzewianie się i zachowanie Kościoła.
83. Dlaczego Syn Boży, stawszy się człowiekiem, nazywany jest Jezus?
Syn Boży, stawszy się człowiekiem, z woli samego Boga nazywany jest Jezus, czyli Zbawiciel, ponieważ przez mękę i śmierć swoją wybawił nas od grzechu i potępienia wiekuistego.
84. Dlaczego zwie się także Chrystusem?
Jezus zwie się także Chrystusem, po hebrajsku Mesjaszem, to znaczy ‘Pomazańcem’, ponieważ dawniej namaszczano królów, kapłanów i proroków, a Jezus jest królem, kapłanem i prorokiem.
85. Dlaczego Chrystus zwie się Panem naszym?
Jezus Chrystus dlatego zwie się Panem naszym, ponieważ jako Bóg stworzył wszystkie rzeczy, utrzymuje je i wykonywa nad nimi wszechstronna władzę, zaś jako Bóg-Człowiek jest Odkupicielem wszystkich ludzi; stąd słusznie nazywa się i odbiera cześć jako „Król nad królami i Pan nad panami.”
86. Dlaczego druga Osoba Trójcy Przenajświętszej zwie się Słowem Ojca?
Druga Osoba Trójcy Przenajświętszej dlatego zwie się Słowem Ojca, ponieważ od Ojca pochodzi według czynności rozumu, jako pojęcie umysłu, podobnie jak także i w nas wewnętrzne pojęcie umysłu nazywa się słowem.
Art. 2
O wcieleniu i narodzeniu Syna Bożego
87. W co wierzymy przez trzeci artykuł Składu Apostolskiego: Który się począł z Ducha Świętego, narodził się z Maryi Panny?
Przez trzeci artykuł Składu Apostolskiego: Który się począł z Ducha Świętego, narodził się z Maryi Panny, wierzymy, że Syn Boży, ponad wszelki porządek natury, mocą Ducha Świętego, naturę ludzką, to jest ciało i duszę przyjął w przeczystym łonie najświętszej Maryi Panny i narodził się z Niej.
88. Jak się nazywa tajemnica, mocą której Syn Boży stał się człowiekiem?
Tajemnica, mocą której Syn Boży stał się człowiekiem, nazywa się Boskim Wcieleniem Słowa.
89. Czy Syn Boży, stawszy się człowiekiem, przestał być Bogiem?
Syn Boży, stawszy się człowiekiem, nie przestał być Bogiem, lecz pozostając prawdziwym Bogiem, zaczął być także prawdziwym człowiekiem.
90. Ile natur, a ile Osób jest w Jezusie Chrystusie?
W Jezusie Chrystusie są dwie natury, Boska i ludzka, ale tylko jedna Osoba, czyli Osoba Syna Bożego.
91. Dlaczego Syn Boży raczył przyjąć naturę ludzką?
Syn Boży raczył przyjąć naturę ludzką – dla nas ludzi i dla naszego zbawienia – aby mianowicie Bogu złożyć należne zadośćuczynienie za grzechy, nauczyć ludzi drogi zbawienia słowem i przykładem, przez mękę i śmierć swoją wykupić ich z niewoli grzechowej, przywołać do łaski Bożej i tak znowu ich przywrócić do chwały w niebie.
92. Czy do należnego zadośćuczynienia za grzechy potrzebne było wcielenie Słowa?
Do należnego zadośćuczynienia za grzechy było potrzebne wcielenie Słowa, gdyż ze strony stworzenia, zostawionego samemu sobie, nie mogło nastąpić należne zadośćuczynienie za grzechy, czyli takie, które by dorównało grzechom.
93. Dlaczego ze strony stworzenia, zostawionego samemu sobie, nie mogło nastąpić należne, czyli dorównujące zadośćuczynienie za grzechy?
Ze strony stworzenia, zostawionego samemu sobie, nie mogło nastąpić zadośćuczynienie należne, czyli dorównujące, ponieważ grzech śmiertelny posiada ciężkość w pewnym znaczeniu nieskończoną dla nieskończonego majestatu Bożego, który zostaje obrażony.
94. Dlaczego dzieło wcielenia przypisuje się Duchowi Świętemu?
Mimo, iż tylko sam Syn Boży przyjął naturę ludzką i dzieło wcielenia, jak i wszystkie dzieła na zewnątrz, jest dziełem całej Trójcy, to jednak dzieło wcielenia dla pewnej osobliwej przyczyny przypisuje się Duchowi Świętemu, ponieważ Duch Święty jest miłością Ojca i Syna, a dzieło wcielenia okazuje szczególną i niezmierną miłość Boga ku nam.
95. Czy Najświętsza Maryja Panna jest prawdziwą Matką Bożą?
Najświętsza Maryja Panna jest prawdziwą Matką Bożą, gdyż poczęła i porodziła, co do natury ludzkiej, Jezusa Chrystusa, Pana naszego, który jest prawdziwym Bogiem i prawdziwym Człowiekiem.
96. Czy św.Józef był ojcem Jezusa Chrystusa?
Św.Józef mocą rodzenia nie był ojcem Jezusa Chrystusa, ale się tak nazywa, ponieważ jako prawdziwy oblubieniec Najświętszej Maryi Panny wykonywał względem Niego prawa i obowiązki ojcowskie, gdyż był głową tego związku małżeńskiego, który był wręcz przeznaczony do przyjęcia, obrony i wyżywienia Chrystusa.
97. Czy Najświętsza Maryja była zawsze panną?
Najświętsza Maryja była zawsze panną, i w sposób zgoła cudowny i osobliwy z macierzyństwem Bożym było w Niej połączone dziewictwo.
Art. 3
O dziele Odkupienia rodzaju ludzkiego
98. W co wierzymy przez czwarty artykuł Składu Apostolskiego: Umęczon pod Ponckim Piłatem, ukrzyżowan, umarł i pogrzebion?
Przez czwarty artykuł Składu Apostolskiego: Umęczon pod Ponckim Piłatem, ukrzyżowan, umarł i pogrzebion, wierzymy, że Jezus Chrystus, aby odkupić rodzaj ludzki przez krew swoją najdroższą, pod namiestnikiem Judei Ponckim Piłatem został umęczony, przybity do Krzyża i umarł na nim, został z niego zdjęty i pogrzebany.
99. Na czy polega dzieło Odkupienia, dokonane przez Jezusa Chrystusa?
Dzieło Odkupienia, dokonane przez Jezusa Chrystusa, polega na tym, że „dla miłości zbytnio wielkiej, którą umiłował nas, przez najświętszą swoją mękę na drzewie krzyża wysłużył nam usprawiedliwienia i uczynił za nas zadość Bogu Ojcu” (Sobór Tryd.).
100. Czy Jezus Chrystus poniósł mękę i śmierć jako Bóg czy też jako człowiek?
Jezus Chrystus poniósł mękę i śmierć jako człowiek, gdyż jako Bóg nie mógł ani cierpieć ani umrzeć, ale samo Jego wcielenie i każde cierpienia za nas, nawet najmniejsze, miało wartość nieskończoną z Boskiej Osoby.
101. Dlaczego więc Jezus Chrystus chciał ponieść tak gorzką i haniebną mękę i śmierć?
Jezus Chrystus dlatego chciał ponieść tak gorzka i haniebną mękę i śmierć, aby sprawiedliwości Bożej jak najobficiej uczynić zadość, wyraźniej okazać nam swoją miłość, wzbudzić w nas większą nienawiść do grzechu i dodać nam siły do znoszenia dolegliwości i przykrości tego życia.
102. Za kogo Jezus Chrystus poniósł mękę i śmierć?
Jezus Chrystus poniósł mękę i śmierć za wszystkich ludzi bez wyjątku.
103. Czyż więc wszyscy ludzie dostępują zbawienia?
Nie wszyscy ludzie dostępują zbawienia, lecz tylko ci, którzy korzystają ze środków ustanowionych przez tegoż Odkupiciela, po to, żeby ludzie mogli przyswoić sobie zasługi Jego męki i śmierci.
104. Czy Jezus Chrystus, umierając na krzyżu, oddał samego siebie Bogu na prawdziwą i osobliwą ofiarę?
Jezus Chrystus, umierając na krzyżu, siebie samego oddał Bogu na prawdziwą i osobliwą ofiarę nieskończonej ceny za odkupienie ludzi, dając za nich sprawiedliwości Bożej zadośćuczynienie nieskończonej wartości.
105. W co wierzymy przez piąty artykuł Składu Apostolskiego: Zstąpił do piekieł?
Przez piąty artykuł Składu Apostolskiego: Zstąpił do piekieł, wierzymy, że dusza Jezusa Chrystusa, rozstawszy się z ciałem, jednak złączona z Bóstwem, zstąpiła do piekieł.
106. Co oznaczają słowa: do piekieł?
Te słowa do piekieł nie oznaczają ani czyśćca, ani miejsca potępienia, czyli piekła, lecz otchłanie Ojców świętych, czyli to miejsce, gdzie dusze sprawiedliwych oczekiwały obiecanego i upragnionego odkupienia.
107. Dlaczego Jezus Chrystus zstąpił do otchłani?
Jezus Chrystus zstąpił do otchłani, aby zwiastując dokonane odkupienie, dusze sprawiedliwych napełnić niezmierną radością; użyczył im też szczęścia oglądania Boga twarzą w twarz, a potem zabrał je ze sobą do nieba.
108. W co wierzymy przez słowa piątego artykułu Składu Apostolskiego: Trzeciego dnia zmartwychwstał?
Przez słowa piątego artykułu Składu Apostolskiego: Trzeciego dnia zmartwychwstał, wierzymy, że Jezus Chrystus w trzecim dniu po śmierci własną mocą, jako przepowiedział, znowu złączył duszę z ciałem i tak odżył nieśmiertelny i chwalebny.
109. Jak długo i dlaczego Jezus Chrystus po zmartwychwstaniu został na ziemi?
Jezus Chrystus po zmartwychwstaniu przez czterdzieści dni został na ziemi, aby apostołów utwierdzić w wierze w swoje zmartwychwstanie, uzupełnić Boską swoją naukę i urządzić Kościół.
Art. 4
O wniebowstąpieniu Jezusa Chrystusa i Jego powrocie na końcu świata na sąd powszechny
110. W co wierzymy przez słowa szóstego artykułu Składu Apostolskiego: Wstąpił na niebiosa?
Przez słowa szóstego artykułu Składu Apostolskiego: Wstąpił na niebiosa, wierzymy, że Jezus Chrystus, gdy już dokonał i ukończył dzieło odkupienia, czterdziestego dnia po zmartwychwstaniu własną mocą wstąpił do nieba z duszą i ciałem.
111. Co oznaczają dalsze słowa tego artykułu: Siedzi po prawicy Boga Ojca wszechmogącego?
Dalsze słowa tego artykułu: Siedzi po prawicy Boga Ojca wszechmogącego, oznaczają wieczna chwałę Odkupiciela w niebie, gdzie Jezus Chrystus jako Bóg jest równy Ojcu, a jako człowiek posiada Boskie dobra w stopniu wyższym od wszystkich stworzeń.
112. W co wierzymy przez siódmy artykuł Składu Apostolskiego: Stamtąd przyjdzie sądzić żywych i umarłych?
Przez siódmy artykuł Składu Apostolskiego: Stamtąd przyjdzie sądzić żywych i umarłych, wierzymy, że Jezus Chrystus na końcu świata przyjdzie z nieba z Aniołami swoimi, aby sądzić wszystkich ludzi, zarówno tych, których dzień sądu zastanie jeszcze przy życiu, jako też tych, którzy przedtem poumierali, „a wówczas odda każdemu według uczynków jego”.
113. Jaki zapadnie wyrok na sądzie powszechnym?
Na sądzie powszechnym na wybranych zapadnie wyrok: „Pójdźcie błogosławieni Ojca mego, posiądźcie królestwo, zgotowane wam od założenia świata”; na potępionych zaś wyrok będzie taki: „Idźcie precz ode mnie, przeklęci, w ogień wieczny, który zgotowany jest diabłu i aniołom jego”.
114. Czy oprócz sądu powszechnego na końcu świata będzie jeszcze inny sąd?
Oprócz sądu powszechnego na końcu świata zaraz po śmierci dla każdego z nas będzie jeszcze sąd szczegółowy.
115. W jakim celu Bóg po sądzie szczegółowym chciał mieć jeszcze sąd powszechny?
Po sądzie szczegółowym Bóg chciał mieć jeszcze sąd powszechny dla chwały swojej, Chrystusa i wybranych, dla zawstydzenia odrzuconych, i aby człowiek na duszy i na ciele wobec wszystkich usłyszał wyrok nagrody albo kary.
116. Dlaczego władza sądzenia ludzkości oddana jest Jezusowi Chrystusowi?
Chociaż władza sądzenia ludzkości jest wspólna wszystkim Osobom Trójcy Przenajświętszej, jednak dla szczególnego powodu oddana jest Jezusowi Chrystusowi, jako Bogu i Człowiekowi, gdyż jest On „Królem królów i Panem panów”, a do władz królewskich należy władza sędziowska, która obejmuje także to, żeby każdy wedle zasług otrzymał albo nagrodę albo karę.
Część III
O dalszych pięciu artykułach Składu Apostolskiego, w których jest zawarta nauka o Trzeciej Osobie Trójcy Przenajświętszej i o dziele naszego uświęcenia, które się zaczęło na świecie przez łaskę, a ma się dokonać w niebie przez chwałę
Art. 1
O Duchu Świętym i Jego działaniu w wiernych i w Kościele
117. W co wierzymy przez ósmy artykuł Składu Apostolskiego: Wierzę w Ducha Świętego?
Przez ósmy artykuł Składu Apostolskiego: Wierzę w Ducha Świętego, wierzymy, że Duch Święty jest trzecią Osobą Trójcy Przenajświętszej, która pochodzi od Ojca i Syna.
118. Dlaczego wierzymy w Ducha Świętego, tak, jak w Ojca i Syna?
Wierzymy w Ducha Świętego tak, jak w Ojca i Syna, ponieważ Duch Święty jest prawdziwym Bogiem, jak Ojciec i Syn, i jest jednym Bogiem z Ojcem i Synem.
119. Dlaczego w Piśmie Świętym nazwę Duch Święty zastrzega się zwykle Trzeciej Osobie Trójcy Przenajświętszej?
W Piśmie Świętym nazwę Duch Święty zastrzega się zwykle Trzeciej Osobie Trójcy Przenajświętszej, ponieważ ona od Ojca i Syna pochodzi przez jedno i to samo tchnienie na sposób miłości i jest pierwszą i najwyższą Miłością, która serca porusza i nakłania do świętości, polegającej ostatecznie na miłości ku Bogu.
120. Kiedy Duch Święty w sposób widzialny zstąpił na apostołów i co z nimi zdziałał?
Duch Święty w sposób widzialny zstąpił na apostołów z dzień Zielonych Świąt, utwierdził ich w wierze i napełnił obfitością wszelkich darów, aby głosili Ewangelię i rozszerzali Kościół po całym świecie.
121. Co działa Duch Święty w wiernych?
Duch Święty przez łaskę uświęcającą, przez cnoty wlane, przez swoje dary i przez łaski uczynkowe uświęca wiernych, oświeca ich i nakłania, aby odpowiadając łasce, doszli do posiadania żywota wiecznego.
122. Czym jest i co działa Duch Święty w Kościele?
Duch Święty jest jakby duszą Kościoła, bo go ustawicznie ożywia swoją skuteczną pomocą, jednoczy go z sobą i swoimi przysługami prowadzi go nieomylnie po drodze prawdy i świętości.
Art. 2
O prawdziwym Kościele Chrystusowym
123. W co wierzymy przez pierwsza część dziewiątego artykułu Składu Apostolskiego: Święty Kościół Powszechny?
Przez pierwszą część dziewiątego artykułu Składu Apostolskiego: Święty Kościół Powszechny, wierzymy, że istnieje społeczność nadprzyrodzona, widzialna, święta i powszechna, którą ustanowił Jezus Chrystus, gdy żył na świecie, i nazwał Kościół swoim.
124. W jaki sposób pierwsza część dziewiątego artykułu wynika z artykułu ósmego?
Pierwsza część dziewiątego artykułu wynika z artykułu ósmego, bo chociaż Jezus Chrystus jako założyciel kościoła ustawicznie w nim mieszka, to jednak świętość otrzymał Kościół w darze od Ducha Świętego, który jest źródłem i dawcą wszelkiej świętości.
A. O założeniu i ustroju Kościoła
125. Po co Jezus Chrystus ustanowił Kościół?
Jezus Chrystus ustanowił Kościół po to, aby dalej pełnił w świecie Jego zadanie, aby mianowicie w Kościele i przez Kościół aż do skończenia świata ludziom były przydzielane owoce Odkupienia, dokonanego na krzyżu.
126. Kto ma rządzić Kościołem z woli Jezusa Chrystusa?
Z woli Jezusa Chrystusa Kościołem rządzić mają apostołowie pod zwierzchnictwem Piotra, oraz ich prawowici następcy.
127. Kto jest prawowitym następcą świętego Piotra w rządach nad całym Kościołem?
Prawowitym następcą świętego Piotra w rządach nad całym Kościołem jest każdorazowy Biskup Rzymu, czyli Najwyższy Kapłan rzymski, innymi słowy Papież, bo on sprawowanie najwyższej władzy obejmuje po Piotrze, który był Biskupem miasta Rzymu i umarł jako Biskup miasta Rzymu.
128. Kto jest prawdziwą głową Kościoła?
Prawdziwą głową Kościoła jest sam Jezus Chrystus, który w sposób niewidzialny zamieszkuje go, rządzi nim i jednoczy w Sobie Jego członków.
129. Dlaczego Papież rzymski zwie się i jest głową widzialną Kościoła i Namiestnikiem Jezusa Chrystusa na ziemi?
Papież rzymski zwie się i jest widzialną głową i Namiestnikiem Jezusa Chrystusa na ziemi, ponieważ widzialna społeczność musi mieć widzialną głowę, więc Jezus Chrystus św.Piotra i jego następcę aż do końca świata ustanowił taką głową widzialną Kościoła i zastępca swoim we władzy nad Kościołem.
130. Jakąż tedy władzę posiada Papież rzymski?
Papież rzymski z prawa Bożego posiada w Kościele nie tylko pierwszeństwo honorowe, lecz także najwyższą władzę rządzenia zarówno w tych sprawach, które dotyczą wiary i obyczajów, jak i w tych sprawach, które należą do porządku i rządzenia.
131. Jaka jest władza rzymskiego Papieża?
Władza rzymskiego Papieża jest najwyższa, pełna, jemu właściwa i bezpośrednia, zarówno nad wszystkimi Kościołami jako też nad każdym Kościołem z osobna, tudzież nad wszystkimi pasterzami i wiernymi razem jako tez nad każdym z osobna.
132. Którzy są prawowici następcy apostołów?
Prawowitymi następcami apostołów z ustanowienia Bożego są Biskupi, których Papież rzymski stawia na czele poszczególnych Kościołów, i oni rządzą potem tymi Kościołami władzą im właściwą pod zwierzchnictwem Papieża.
133. Czym więc jest Kościół, ustanowiony przez Jezusa Chrystusa?
Kościół, ustanowiony przez Jezusa Chrystusa, jest społecznością widzialną ludzi ochrzczonych, którzy zjednoczeni wyznawaniem tej samej wiary i węzłem wzajemnej zależności dążą do tego samego celu duchownego pod zwierzchnictwem Papieża rzymskiego i Biskupów, pozostających w jedności z nim.
134. Co to jest ciało Kościoła?
Ciało Kościoła jest to to, co w nim jest widzialne i sam Kościół czyni widzialnym, czyli wierni sami, o ile są w jedno złączeni, rząd zewnętrzny, zewnętrzny urząd nauczycielski, zewnętrzne wyznawanie wiary, udzielanie Sakramentów, obrzędy etc.
135. Co to jest dusza Kościoła?
Dusza Kościoła jest to to, co jest niewidzialnym pierwiastkiem duchownego i nadprzyrodzonego życia Kościoła, czyli ustawiczna pomoc Ducha Świętego, pierwiastek władzy, wewnętrzna uległość rządom Kościoła, łaska uświęcająca z cnotami wlanymi etc.
136. Dlaczego Kościół Jezusa Chrystusa zwie się i jest drogą czyli środkiem koniecznym do zbawienia?
Kościół Jezusa Chrystusa dlatego zwie się i jest drogą czyli środkiem koniecznym do zbawienia, ponieważ Jezus Chrystus ustanowił Kościół, aby w nim i przezeń owoce odkupienia udzielały się ludziom; stąd nikt spośród tych, którzy nie nalezą do Kościoła, nie może dostąpić zbawienia w myśl zasady: „Poza Kościołem nie ma zbawienia.”
137. Jak się różni Kościół, przez Jezusa Chrystusa ustanowiony, od innych kościołów, które noszą nazwę chrześcijańskich?
Kościół ustanowiony przez Jezusa Chrystusa, różni się od innych kościołów, które się nazywają chrześcijańskimi, znamionami, mianowicie jednością, świętością, powszechnością (katolickością) i apostolskością; Jezus Chrystus przyznał je Kościołowi swojemu, i znajdują się one tylko w Kościele Katolickim, którego głową jest Ojciec Święty w Rzymie.
138. Czy prawdziwy Kościół można krótszą i prostszą drogą odróżnić od innych kościołów?
Kościół prawdziwy można odróżnić od innych Kościołów krótszą i prostszą drogą, czyli tym, że Kościół prawdziwy, zgodnie ze starą zasadą Ojców Gdzie Piotr, tam Kościół, podlega Biskupowi Rzymskiemu, jako swej głowie widzialnej, i tę podległość uważa za rzecz istotną.
139. Jakim sposobem z tej zasady (Gdzie Piotr, tam Kościół) można to wywnioskować?
Z tej zasady można to łatwo wywnioskować, bo skoro Jezus Chrystus Kościół swój, który miał zawsze trwać, zbudował na Piotrze, przeto tylko taki Kościół może być Kościołem prawdziwym, którym rządzi i kieruje prawowity następca Piotra; tym zaś jest Biskup rzymski, czyli Papież.
B. O władzy Kościoła
140. Jakiej władzy udzielił Chrystus Pan Kościołowi, żeby Kościół osiągnął cel, dla którego został założony?
Chrystus Pan udzielił Kościołowi dla osiągnięcia celu, dla którego został założony, władzy sądowniczej i kapłańskiej; władza zaś sądownicza zawiera władzę nauczania.
141. Co to jest władza nauczania?
Władza nauczania jest to prawo i obowiązek Kościoła strzeżenia, wykładania, obrony i głoszenia nauki Jezusa Chrystusa wszystkiemu stworzeniu niezależnie od jakiejkolwiek władzy ludzkiej.
142. Czy w wykonywaniu władzy nauczania jest różnica między ochrzczonymi i nieochrzczonymi?
W wykonywaniu władzy nauczania jest różnica między ochrzczonymi i niochrzczonymi:
ochrzczonym bowiem Kościół naukę przedkłada i nakłada ją na nich, a oni winni ją przyjmować nie tylko z prawa Boskiego, lecz także na podstawie władzy, jaką Kościół ma nad nimi jako nad poddanymi;
nieochrzczonym zaś Kościół przedkłada naukę w imię Boga, oni zaś winni się jej nauczyć i przyjąć ją nie z rozkazu Kościoła, lecz z prawa Boskiego.
143. Kto przeto w Kościele posiada władzę nauczania?
Władzę nauczania posiada w Kościele Papież i Biskupi, którzy pozostają z nim w jedności; stąd mówi się, że oni stanowią Kościół nauczający.
144. Czy Kościół jest nieomylny w nauczaniu?
W nauczaniu dzięki ustawicznej pomocy Ducha Świętego, obiecanej przez Jezusa Chrystusa, Kościół jest nieomylny, gdy czy to w zwyczajnym i powszechnym nauczaniu, czy też uroczystym orzeczeniem władzy naczelnej podaje wszystkim do wierzenia prawdy wiary i obyczajów, które są bądź objawione same w sobie, bądź też pozostają w związku z objawionymi prawdami.
145. Do kogo należy wydawania takich uroczystych orzeczeń?
Wydawanie takich uroczystych orzeczeń należy zarówno do Papieża jak też do Biskupów, pozostających w jedności z Papieżem, zwłaszcza na soborze powszechnym.
146. Co to jest sobór powszechny?
Sobór powszechny jest to zebranie Biskupów całego Kościoła Katolickiego, zwołane przez Papieża; zebraniu temu przewodniczy Papież bądź osobiście, bądź przez swoich legatów, i on też swoją powagą zatwierdza uchwały soborowe.
147. Kiedy Papież korzysta z przywileju osobistej nieomylności?
Papież z przywileju osobistej nieomylności korzysta wówczas, gdy przemawia ex cathedra, to jest gdy jako pasterz i nauczyciel wszystkich chrześcijan określa naukę wiary i obyczajów, którą ma przyjąć cały Kościół.
148. Jaki jest nasz obowiązek względem prawd wiary i obyczajów, które Kościół podaje wszystkim do wierzenia jako objawione od Boga?
W prawdy wiary i obyczajów, które Kościół podaje wszystkim do wierzenia jako objawione od Boga, czy to przez zwyczajne i powszechne nauczanie, czy też przez uroczyste orzeczenie, winniśmy wierzyć wiarą Boską i katolicką.
149. Jak się nazywa prawda tak określona?
Prawda tak określona nazywa się dogmatem wiary, a jej przeciwieństwem jest herezja.
150. Które są prawdy nie objawione wprost, lecz związane z objawionymi?
Prawdami nie objawionymi wprost, lecz złączonymi z prawdami objawionymi, są głównie fakta dogmatyczne i wyroki Kościoła o tych twierdzeniach, które on potępił i zabronił.
151. Czy winniśmy przyjmować także te prawdy, które nie są wprost objawione, ale pozostają w związku z objawionymi, a które Kościół tak samo wszystkim podaje do wierzenia?
Również te prawdy, które nie są wprost objawione, ale pozostają w związku z objawionymi, a które Kościół tak samo wszystkim do wierzenia podaje, winniśmy przyjmować sercem i ustami dla nieomylności Kościoła, która się rozciąga i na te prawdy.
152. Co należy wiedzieć o innych dekretach doktrynalnych, które wydaje Stolica Apostolska w sprawach nauki wiary i obyczajów bądź wprost od siebie, bądź też przez święte kongregacje rzymskie?
Inne dekrety doktrynalne, które Stolica Apostolska w sprawach wiary i obyczajów wydaje bądź wprost od siebie, bądź przez święte kongregacje rzymskie, winniśmy przyjmować z obowiązku sumienia gwoli posłuszeństwa względem Stolicy Apostolskiej, która także tym sposobem spełnia urząd nauczycielski, powierzony jej przez Chrystusa Pana.
153. Co mogą i powinni czynić Biskupi we własnej diecezji na mocy władzy nauczania?
Biskupi we własnej diecezji na mocy władzy nauczania mogą i powinni albo sami, albo przez drugich prawdy wiary i obyczajów, przyjęte przez Kościół, podwładnym w stosowny sposób podawać i wpajać, niebezpieczne dla wiary nowości odpierać i w razie potrzeby donosić o nich najwyższej władzy kościelnej.
154. Co oznacza władza rządzenia w Kościele?
Władza rządzenia w Kościele oznacza, że Papież dla całego Kościoła, a każdy Biskup dla swej diecezji, dla osiągnięcia celu Kościoła, ma władzę rządzenia, czyli władzę przepisywania praw, sądzenia, karania i zawiadywania.
155. Co to jest władza kapłańska?
Władza kapłańska jest to władza sprawowania świętych czynności, zwłaszcza w służbie ołtarza, powierzona świętej Hierarchii, głównie Biskupom, przez Sakrament Kapłaństwa, zmierzająca wprost do zbawienia dusz drogą sprawowania służby Bożej i szafowania Sakramentami i sakramentaliami; nazywa się to duszpasterstwem.
156. Jakich pomocników mają Biskupi w pracy duszpasterskiej?
Pomocnikami Biskupów w pracy duszpasterskiej są kapłani, zwłaszcza proboszczowie, którzy podlegają Biskupom według przepisów prawa kościelnego.
C. O członkach Kościoła
157. Którzy ludzie są członkami Kościoła, ustanowionego przez Jezusa Chrystusa?
Członkami Kościoła, ustanowionego przez Jezusa Chrystusa, są ochrzczeni, złączeni węzłem jedności, wiary i wspólności katolickiej.
158. Kto jest poza Kościołem, ustanowionym przez Jezusa Chrystusa?
Poza Kościołem, ustanowionym przez Jezusa Chrystusa, są:
nieochrzczeni
jawni apostaci, heretycy, schizmatycy i ci ekskomunikowani, których należy unikać
159. Kto to są apostaci, heretycy, schizmatycy i ekskomunikowani, których należy unikać?
Apostaci są to ochrzczeni, którzy zupełnie odpadli od wiary chrześcijańskiej; heretycy są to tacy, co uparcie albo zaprzeczają jakiemuś dogmatowi wiary, albo wątpią o nim; schizmatycy są to ci, co się wzbraniają poddać Ojcu Świętemu, albo też nie chcą mieć nic wspólnego z członkami Kościoła, podlegającymi Papieżowi; ekskomunikowani z obowiązkiem unikania ich są to ci, których ta kara spotkała według postanowień świętych kanonów.
160. Czy ci wszyscy podlegają prawom Kościoła?
Ci wszyscy podlegają prawom Kościoła, gdyż są jego poddanymi, chyba że Kościół bądź wyraźnie, bądź milcząco uważa ich za wyjętych spod swego prawa.
161. Czy ekskomunikowani tolerowani są członkami Kościoła?
Ekskomunikowani tolerowani są członkami Kościoła, ale się ich wyklucza od tych skutków spólności życia z wiernymi, które są wymienione w świętych kanonach, a mogą je oni odzyskać tylko wtedy, gdy zaniechają oporu i otrzymają zwolnienie od tej najcięższej kary.
162. Czy dorosły, który umiera bez Sakramentu Chrztu, może być zbawiony?
Dorosły, który umiera bez Sakramentu Chrztu, może być zbawiony nie tylko wtedy, gdy ma wiarę przynajmniej w te prawdy, w które każdy musi wierzyć, bo są one nieodzownym warunkiem zbawienia, i gdy ma miłość, która zastępuje chrzest, ale także wtedy, jeśli przy pomocy światła Bożego i łaski Bożej, nie znając bez własnej winy prawdziwej religii i będąc gotowym słuchać Boga, pilnie zachowywał prawo przyrodzone.
163. Czy dorosły, ochrzczony ważnie, a należący bez swej winy do sekty heretyckiej lub schizmatyckiej, może być zbawiony?
Dorosły, ochrzczony ważnie, a należący bez swej winy do sekty heretyckiej lub schizmatyckiej, może również być zbawiony, jeśli nie stracił łaski otrzymanej na chrzcie, a jeśli ją utracił, odzyskał ją przez odpowiednią pokutę.
164. Co się dzieje z tymi, którzy choć poznali prawdę Kościoła Jezusa Chrystusa, dobrowolnie pozostają poza nim?
Ci, którzy poznali prawdę Kościoła Jezusa Chrystusa, a jednak pozostają poza nim, grzeszą ciężko i dlatego nie mogą być zbawieni, jeżeli trwają w tym stanie.
165. Co powinni czynić ci, którzy są poza Kościołem Jezusa Chrystusa, a mają co do tego jakąś wątpliwość?
Ci, którzy są poza Kościołem Jezusa Chrystusa, a mają co do tego jakąś wątpliwość, winni szczerze szukać prawdy w Panu i wyuczyć się według sił podanej sobie prawdy Chrystusowej, oraz wstąpić do Kościoła Chrystusowego uznanego za prawdziwy.
D. O różnicy między Kościołem a Państwem i o prawach jednego i drugiego
166. Czy Kościół, ustanowiony przez Jezusa Chrystusa, różni się od państwa?
Kościół, ustanowiony przez Jezusa Chrystusa, jest czym innym od państwa; nie ma jednak rozdziału Kościoła od państwa, ani też być nie może państwo słusznie urządzone na zasadzie rozdziału od Kościoła, choć rozdział Kościoła od państwa w wyjątkowych i ważnych okolicznościach może być czasem cierpiany, albo nawet uważany za coś lepszego.
167. Jakie zasady określają uprawnienia Kościoła i państwa?
Następujące zasady określają uprawnienia Kościoła i państwa:
wszystko, co dotyczy zbawienia dusz i czci Bożej, podlega władzy Kościoła;
wszystkie inne sprawy natury państwowej i politycznej podlegają władzy państwa;
w sprawach zaś prawa mieszanego według natury i według zamiarów Boskich między Kościołem a państwem panuje zgoda, dzięki której unika się zgubnych dla obydwu sporów.
168. Czy Kościół może wyrokować także w sprawach z dziedziny państwowej i politycznej?
Kościół może wyrokować także w sprawach z dziedziny państwowej i politycznej, jeżeli te sprawy pozostają w związku z prawidłem wiary i obyczajów, a zatem ze zbawieniem dusz.
169. Do kogo należy sąd o tym związku?
Sąd o tym związku należy do władzy kościelnej, której orzeczeniu katolikowi nie wolno odmawiać posłuszeństwa.
Art. 3
O Świętych obcowaniu
170. Jak się wiąże druga część dziewiątego artykułu Składu Apostolskiego: Świętych obcowanie z częścią pierwszą?
Druga część dziewiątego artykułu: Świętych obcowanie, wiąże się z pierwszą częścią, ponieważ jest pewnym jej wyjaśnieniem, gdyż poucza, jaki pożytek mają członkowie Kościoła z uświęcenia, którego dostępują w Kościele i przez Kościół.
171. W co wierzymy przez tę drugą część dziewiątego artykułu?
Przez tę drugą część dziewiątego artykułu wierzymy, że między członkami Kościoła dla ścisłej jedności, która ich łączy ze sobą pod jedną głową Chrystusem, odbywa się wzajemna wymiana dóbr duchownych.
172. Czy wszystkie członki Kościoła korzystają z tego obcowania w całej pełni?
Z tego obcowania nie wszystkie członki Kościoła korzystają w całej pełni, lecz tylko te, które są w stanie łaski, i dlatego to obcowanie nazywa się Świętych obcowaniem.
173. Czy ci, którzy są w grzechu śmiertelnym, pozbawieni są tego obcowania?
Ci, którzy są w grzechu śmiertelnym, nie są całkiem pozbawieni tego obcowania i do odzyskania łaski mogą doznać pomocy tak od publicznych modłów Kościoła jako też od modlitw i dobrych uczynków osób, będących w łasce Bożej.
174. Czy jest obcowanie z tymi, którzy się cieszą chwałą w niebie?
Jest obcowanie z tymi, którzy się cieszą chwałą w niebie, gdy oddajemy im cześć i zanosimy do nich prośby błagalne, oni zaś wstawiają się za nami do Boga.
175. Czy jest także obcowanie z duszami w czyśćcu?
Jest obcowanie także z duszami w czyśćcu, gdyż my możemy im przychodzić z pomocą, mianowicie przez ofiarę Mszy św., przez Odpusty, modlitwy i inne uczynki pobożne i pokutne; a one nawzajem wspierają nas u Boga swoimi modlitwami.
176. Jakie modlitwy zwykli wierni odmawiać częściej za dusze w czyśćcu cierpiące?
Za dusze w czyśćcu cierpiące wierni zwykli częściej odmawiać psalm De profundis (‘Z głębokości’) i tę drugą krótką modlitwę: Wieczne odpoczywanie racz im dać, Panie, a światłość wiekuista niechaj im świeci. Niech odpoczywają w pokoju. Amen.
Art. 4
O odpuszczeniu grzechów
177. W co wierzymy przez dziesiąty artykuł Składu Apostolskiego: Grzechów odpuszczenie?
Przez dziesiąty artykuł Składu Apostolskiego: Grzechów odpuszczenie, wierzymy, że w Kościele jest prawdziwa władza odpuszczania grzechów dla zasług Jezusa Chrystusa.
178. Jakimi środkami dostępujemy w Kościele odpuszczenia grzechów?
W Kościele dostępujemy odpuszczenia grzechów śmiertelnych przez Sakramenty, które Chrystus Pan ustanowił właśnie w tym celu, albo przez akt doskonałego żalu z pragnieniem przyjęcia tychże Sakramentów; odpuszczenia zaś grzechów powszednich możemy dostąpić także przez inne uczynki pobożne, ale wtedy pozostaje dług kary doczesnej, który każdy musi spłacić albo tu na ziemi, albo w przyszłym życiu, czyli w czyśćcu.
Art. 5
O ciała zmartwychwstaniu i żywocie wiecznym
179. W co wierzymy przez jedenasty artykuł Składu Apostolskiego: Ciała zmartwychwstanie?
Przez jedenasty artykuł Składu Apostolskiego: Ciała zmartwychwstanie, wierzymy że na końcu świata wszyscy umarli zostaną na nowo przywołani do życia i powstaną na sąd powszechny, przy czym każda dusza przyjmie na powrót to ciało, z którym była złączona za życia, aby się już nigdy odeń nie rozłączyć.
180. Czyją mocą nastąpi ciała zmartwychwstanie?
Ciała zmartwychwstanie nastąpi mocą Boską, mocą Jezusa Chrystusa, który jak swoje ciało wskrzesił z grobu, tak na końcu świata wskrzesi z grobów ciała tych, których będzie sądził.
181. Dlaczego Bóg chciał, żeby ciała zmartwychwstały?
Bóg chciał zmartwychwstania ciał, aby cały człowiek według zasług na wieki otrzymał albo nagrodę w niebie albo karę w piekle.
182. Czy ciała wszystkich ludzi zmartwychwstaną w ten sam sposób?
Ciała wszystkich ludzi wstaną nieśmiertelne, ale tylko ciała wybranych na podobieństwo ciała Chrystusowego wstaną z martwych, obdarzone własnościami ciała chwalebnego.
183. Jakie są właściwości ciała chwalebnego?
Zwykle wymienia się cztery własności ciała chwalebnego: niecierpiętliwość, jasność, lekkość i przenikliwość.
184. W co wierzymy przez ostatni artykuł Składa Apostolskiego: Żywot wieczny?
Przez ostatni artykuł Składu Apostolskiego: Żywot wieczny, wierzymy, że wybranym po śmierci zgotowana jest w niebie doskonała szczęśliwość, która nigdy nie ustanie, odrzuconych zaś czekają kary wieczne w piekle.
185. Co znaczy słowo Amen na końcu Składu Apostolskiego?
Amen na końcu Składu Apostolskiego oznacza, że wszystko, co się zawiera w Składzie Apostolskim, jest prawdą, a my wierzymy w to bez żadnego powątpiewania i wyznajemy to.
186. Czy do żywota wiecznego wystarczy wierzyć w to, co jest podane do wierzenia?
Do żywota wiecznego nie wystarczy wierzyć w to, co jest podane do wierzenia, lecz nadto trzeba zachować to, co Bóg i Kościół zachować nakazali.