Gniew – zaskakująco dobry i wstrząsający film o pedofilii w kościele

Problem pedofilii w kościele to temat bolesny. Z jednej strony wykorzystywany, wbrew faktom do ataków na Kościół – statystyki wskazują, że ten problem wśród duchownych jest mniejszy niż w innych grupach zawodowych, o których w tym kontekście się milczy. Z drugiej jednak strony nie da się ukryć, że owocem posoborowych patologii w kościele była tolerancja dla książę homoseksualistów, a w konsekwencji brak reakcji na zbrodnie dokonywane przez homoseksualistów pedofilów na chłopcach.

Nie da się ukryć, że film „Gniew” mnie zaskoczył. Byłem przygotowany na kolejny atak na Kościół, a zobaczyłem obraz ukazujący silę wiary w starciu ze złem, obraz doskonale ukazujący cierpienie ofiar homoseksualistów pedofilów, a nawet ukazujący absolutnie sprzeczną z posoborowymi herezjami wizje Boga jako sędziego sprawiedliwego.

Reżyserem filmu „Gniew” jest Geoff Thompson. W filmie wystąpili: Orlando Bloom, Charlie Creed-Miles, Alex Ferns, Janet Montgomery, Anne Reid.

Bohaterem filmu jest Malky, mężczyzna pracujący przy rozbiorce starego kościoła katolickiego w Irlandii. Młody mężczyzna skrywający traumę z dzieciństwa. Przypomina mu o niej pojawienie się po 30 latach w rodzinnej miejscowości księdza homoseksualisty pedofila, który zgwałcił bohatera filmu gdy ten miał 12 lat. Trauma z dzieciństwa, to, że nie zyskał pomocy nawet od swojej ukochanej matki, sprawia, że mężczyzna krzywdzi innych i siebie. Sprawia, że rozpadają się relacje rodzinne, ofiara nie potrafi stworzyć zdrowych relacji z kochająca go kobietą. Film doskonale uświadamia, że wstyd ofiary przeradza się w nieuzasadnione poczucie winy.

Z racji na to, że współczesna pop kultura non stop atakuje katolików, zaskakujące (w filmowej narracji często sprzecznej z życiem) jest to, że bohaterowi pomaga inny ksiądz, też ofiara pedofila. Ksiądz ofiara pedofila ojca, sam został księdzem, po tym jak pomógł mu przed laty ksiądz (film nietypowo jak dla pop kultury ukazuje jako pozytywne postacie też księży katolickich).

Jeszcze bardziej zaskakujący jest ukazanie tego jak Bóg wyzwala ofiarę z jej cierpienia. To wyzwolenie przychodzi w momencie gdy bohater wybacza swemu oprawcy i oddaje pomstę w ręce Boga. Pozytywny bohater, księdza pomagając zgwałconemu przed laty mężczyźnie, uświadamia ofierze, że może oddać sprawiedliwość w ręce Boga, bo ten wymierzy sprawiedliwość (karę) w życiu doczesnym albo i wiecznym. I tak właśnie się staje, homoseksualista pedofil w obliczu wybaczenia uświadamia sobie swoją zbrodnie i dokonuje spektakularnego samospalenia.

Film może szokować szczerością w ukazaniu autoagresji głównego bohatera, w tym tej seksualnej. Nie mniej dewiacje wynikająca z homoseksualnego gwałtu są tak odstręczające, że doskonale ukazują ohydę homoseksualnej zbrodni na nastoletnim chłopcu i skutki zbrodni dokonanej przez homoseksualnego pedofila.

Dowodem na to, że „Gniew” to film dobry, jest to jak jest przemilczany. Niewątpliwie tematyka pedofilii w kościele powinna przyciągnąć uwagę mediów. Jednak wokół filmu panuje zmowa milczenia. Bo jest to film niewygodny, zbyt szczery i zbyt trafnie ukazujący skutki i przyczyny patologii (homoseksualną pedofile, modernistyczną posoborową patologie tolerancji dla zboczeńców).

Dodatkowo jest to film z świetnym przesłaniem religijnym, ukazującym realna ingerencje Boga sędziego sprawiedliwego w nasze życie. Obraz można obejrzeć w kinach w całej Polsce w tym i w warszawskim kinie Kinoteka.

Przeczytaj także:

Tylko u nas! Szokujące fakty i SMS-y z seksafery w kurii wrocławskiej