Mikołaj II Romanow był z pewnością słabym carem. Swoją polityką doprowadził do niepotrzebnej wojny z Japonią, w której przegrał zarówno na lądzie jak i na morzu. Osłabiona konfliktem i całkowicie nieprzygotowana Rosja przystąpiła do I wojny światowej. Mikołaj II pomimo sprzeciwu generałów objął naczelne przywództwo.
Car był nieczuły na los poddanych o czym świadczy chociażby tragedia na Chodynce 17 maja 18981. Nie zasłużył jednak na swój straszliwy los. 25 października 1917 roku w Rosji rozpętały się najbardziej katastrofalne dla jej historii wydarzenia. Na ile była to zawierucha wywołana wewnętrznymi procesami, a w jakim stopniu chaos wywołany ingerencją z zewnątrz?
Władimir Iljicz Lenin życzył Rosji klęski w wojnie światowej2. Nie zależało mu zatem, jak twierdzą niektórzy na zwycięstwie rosyjskiego imperializmu i rusyfikacji reszty świata, tylko na trymfie własnej ideologii, która zgodnie z jego życzeniem miała opanować glob. Nie należy zatem utożsamiać bolszewizmu z rosyjskością jako taką.
Jak zauważyła Grażyna Morawska:
Lenin przystąpił do pertraktacji z Ambasadą Niemiecką w Bernie za pośrednictwem Fritza Plattena, wpływowego członka szwajcarskiej socjaldemokracji. Przyjmując niemiecką ofertę, dyktował rządowi Niemiec warunki. Zażądał wyjazdu wszystkich emigrantów, bez różnicy zapatrywań na wojnę, oraz gwarancji, aby emigranci rosyjscy nie byli postawieni w stan oskarżenia za kolaborację z nieprzyjacielem. Pociąg, którym mieli wracać do Rosji, miał być uznany za eksterytorialny, bez prawa włączenia w jego skład jakiegokolwiek dodatkowego wagonu z kimkolwiek bez zgody Plattena oraz zaniechania granicznych kontroli paszportów i bagaży. Platten 19 marca (1 kwietnia) przekazał warunki Lenina Ambasadzie Niemieckiej w Bernie. Zostały przyjęte 21 marca ( 3 kwietnia)3.
![O wspieraniu rewolucji bolszewickiej przez Żydów zamieszkujących Polskę przeczytacie w książce Jacka Międlara "Polska w cieniu żydostwa" [sklep-wprawo.pl]](https://wprawo.pl/wp-content/uploads/2020/12/Polska-w-cieniu-żydostwa-300x234.png)
Konserwatywne Prusy wysłały zatem Lenina do Rosji, w celu jej osłabienia i przypieczętowania wewnętrznego rozkładu i niepokojów. Są one współodpowiedzialne za czerwony terror, a także za inwazję wojsk bolszewickich na Polskę. Znanym faktem historycznym jest także wspieranie Lenina przez amerykańskich bankierów żydowskiego pochodzenia. Wielka Brytania natomiast dokonała całkowicie nieudanej inwazji na Rosję w celu powstrzymania rewolucjonistów4. W żadnym wypadku nie uczyniono tego charytatywnie, po prostu Anglia nie chciała, żeby Rosja opuściła sojusz i wycofała się z wojny. Swoją nieudolną ingerencją jeszcze bardziej namieszała w pogrążonym wojną domową kraju.
Przytoczone powyżej fakty są zastanawiające w kontekście oskarżania wyłącznie Rosji o wszystkie nieszczęścia związane z komunizmem. Można odnieść wrażenie, że niektórzy krytycy komunizmu upatrują w nim wyłącznie rosyjskiej specyfiki i nie uderzają oni w samą ideologię, a właśnie w Rosję. Bolszewizm jednak nie miał nic wspólnego z ciągłością tradycji rosyjskiej, a wręcz przeciwnie. Jest rzeczą oczywistą, że po kilkudziesięciu latach trwania ZSRR odcisnął on trwałe piętno na rosyjskiej duszy i usunięcie go będzie wymagać dziesiątek lat reform i zmian w mentalności. Zachód, który usilnie modli się o nawrócenie Rosji, powinien oprócz tego uderzyć się w pierś i uznać własne winy. Chcę tutaj zwrócić się do polskiego historyka Andrzeja Nowaka, który o Rosji napisał monumentalne objętościowo i puste w treści książki.
1Zaintersowanych odsyłam do pozycji Jewgenija Anisimova Historia Rosji: od Ruryka do Putina, Warszawa 2017, str. 271-272.
2Roger Bartlett, Historia Rosji, Warszawa 2010, s. 212.
3Grażyna Małgorzata Morawska, Skrywana historia rewolucji rosyjskiej: Prawdy i mity, Warszawa 2018, str 172.
4Zainteresowanych tym tematem, a także losami dynastii Romanowów odsyłam do pozycji Simon Sebag Montefiore, Romanowowie 1613-1918, Ożarów Mazowiecki 2020-2022.
Przeczytaj także:
Bardzo ciekawe.Ludzie zarażeni rusofobią potrzebują takiej wiedzy.
W książce Henry Ford „M-narodowyt ..yd podaje procentowo skład rządu ZSRR utworzonego przez Ojcien Lenina był niemieckim ..dem, w jego rządzie ZSRR było ich 85.6%
Rewolucję bolszewicką wywołało chazarskie żydostwo. Wszystkie wojny i rewolucje na świecie z setkami milionów ofiar, to tego bydła robota.
Przyznaję rację Antychazarowi, Jest coraz więcej dowodów na to.
Antychazarze proszę nie obrażaj bydełka, bo to pożyteczne stworzenia. To szatańskie twory ukierunkowane za zabicie każdego co nie złoży pokłonu szatanowi, który mieni się bogiem. ( niestety składają pokłon nieświadomie lub są gwałtem zmuszani – wg mnie to przyjęcie eliksiru; NIKT się nie zastanowił, że to sataniści to zlecili i podpisali cyrograf na swoje dusze; najbardziej boli mnie to, że to sam Franciszek to zlecił!!!!! ; jak można idąc za Chrystusem popierać zabójstwo, okaleczanie ludzi i zabijanie nienarodzonych dzieci, bo z ich komórek powstawał eliksir)
Rewolucja w Rosji byla z gory przygotowanym Elementem rewolucji swiatowej ,ktora trwa do dzisiaj.Zatrutymi jej owocami jest haslo wolnosc rownosc braterstwo i Jego pochodne :Liberalism i demokracja (nie w sensie greckim ).
Car byl ofiara tych dzialan,a Jego okrutna Smierc i Jego calej rodziny tylko potwierdza te teze.
Remedium na to jest aktualnie nie proste i wymaga duzo ofiar i pracy.Jednym z elementow skutecznego oporu jest ROZANIEC!
O czym nie mówią historycy?NIkola Nikolov….. Na I wojnie światowej „ONI”:zarobili 100mld USD zginęło 19 mln ludzi w Europie, na tzw. sovieckiej ……..
Tytuł tej książki to Międzynarodowy Żyd, a ojcem Lenina był niemiecki Żyd.
Do wojny z Japonią wcale nie dążyła Rosja TYLKO Japonia za sprawą podżegania Stanów Złajdaczonych i Wielkiej Brytwanny! Nie TYLKO podżegali ale i uzbroili! Dziwne było to że Japonia nagle miała okręty wojenne nowocześniejsze od tych podżegaczy nie mając tak dużych stoczni??? Japonia w tamtym czasie grała rolę Polski z 1939 roku i dzisiejszej Ukrainy! Rolę ofiary anglożydowskich podżegaczy! Więc zamiast zaczynać pisanie od bzdur idź pan najpierw ulepić ruskich pierogów. To da czas na zastanowienie.
I jeszcze zapomniałem dodać że angole i ameryckie wojsko, które też tam byli nie przybyli aby walczyć z żydowskimi bolszewikami TYLKO przybyli aby zagrabić jak najwięcej! Na przykład rosyjskie złoto. A bandyta Lenin żeby się zrewanżować bandytom wprowadził tak zwany NEP,który pozwolił TYLKO ograbić Rosję tym,którzy pomogli Leninowi i jego żydowskiej ferajnie dojść do koryta!
Drogi Panie Emilian, pomylił Pan chyba okresy historyczne. Anglosasi owszem podburzali przeciwko Imperium Rosyjskiemu, ale nie Japonię tylko Imperium Osmańskie, które aktywnie wspierali w wojnie krymskiej i potem podczas wojny z Aleksandrem II na Bałkanach. Do wojny Rosji z Japonią doszło przez to, że Mikołaj II odrzucił ofertę Japonii ugody w zakresie podziału wpływów w Azji. Japończycy ruszyli zarówno po Mandzurię jak i po Koreę i wygrały. Polityka cara wobec Japonii była katastrofą co potwierdzają wszyscy znani mi historycy rosyjscy. Być może zna Pan jakieś pozycje, które zmienią moją perspektywę?
Lat temu dziesięć ,może dwanaście mieszkałem w Peteresburgu i wtedy wpadła mi w ręce książeczka (bez okładki i roku wydania, ale napisana przed reformą alfabetu . Wyczytałem tam bardzo ciekawe informacje.A zatem. Żeby poznać początek rewolucji musimy się jeszcze bardziej cofnąć bo aż do roku 1903. W tym roku na II zjeździe Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej Rosji, partia podzieliła się na dwie frakcje: większą(bolsze) i mniejszą (mieńsze). Stąd ich późniejsze nazwy. Bolszewików z Leninem i Zinowiewem oraz mieńszewików. Bolszewicy głosili hasła rewolucji socjalnej, obalenia caratu i wprowadzenia demokratycznej republiki. SDPRR(b) dołączyła się do rewolucji 1905 roku której upadek i późniejsze represje carskie doprowadziły partię do marginalizacji. Główni przywódcy partii Lenin i Zinowjew zostali zmuszeni do emigracji. Na emigracji sponsorowani byli przez wywiad niemiecki dążący cały czas do osłabienia roli Rosji w Europie i amerykańską diasporę żydowską. Podczas I wojny światowej zajęli stanowisko antywojenne, szukając poparcia u pacyfistycznie nastawionych socjaldemokratów europejskich (konferencja zimmerwaldzka).
Wywiad niemiecki ( MID) poprzez swojego pracownika a jednocześnie bankiera i darczyńcy partii G.Parvus’a bezustannie naciskał na Lenina i Zinowjewa na wprowadzanie zamętu w jednostkach frontowych i w wiodących zakładach przemysłowych Rosji. Okazja nadarzyła się na przełomie stycznia i lutego 1917 roku. Wyjątkowo surowa zima pokazała jak mocno wojna odbija się na codziennym życiu Rosjan. Produkty żywnościowe i opał były coraz trudniej dostępne, a potrzeby wojenne tak wyczerpały sieć transportową, że pomimo udanych zbiorów w 1916 r żywności nie można było dowieźć do miast. Wybuchały strajki odpowiednio podsycane przez agitatorów opłacanych przez wywiad niemiecki za pośrednictwem SDPRR(b). W armii powoli następowało rozluźnienie dyscypliny i narastała dezercja. W armii zaczęli pojawiać się agitatorzy, których nikt nie znał, namawiający do porzucania okopów i niesłuchania oficerów. Pod koniec lutego /na początku marca / 1917 w Petersburgu wystąpiły trudności z dostawami chleba z powodu mrozu i zasp śnieżnych. (c.d.n.)
(CDN) Sparaliżowany został transport kolejowy, co dodatkowo drastycznie pogorszyło zaopatrzenie Petersburga w opał. Z powodu braku opału i energii fabryki zawieszały produkcję i tysiące robotników, początkowo niegroźnych, pojawiały się na ulicach. Dodatkowo pogłoski o zbliżającym się wprowadzeniu kartek na chleb doprowadziły do wykupywania ze sklepów chleba, którego nigdy wcześniej w stolicy imperium nie brakowało. Przed sklepami ustawiały się kolejki . Agitatorzy polityczni przekazywali masom pracowniczym slogany polityczne. Rozpoczęły się rozprawy o zbliżającym się głodzie i możliwym braku chleba w stolicy. Te prowokacyjne pogłoski miały spowodować poważne zaburzenia i zamieszki, co faktycznie się udało. Wystąpienia zmieniły charakter z kryzysu żywnościowego na polityczne. Za początek rewolucji lutowej uznaje się dzień 23 lutego/8 marca, gdy doszło do strajku Zakładów Putiłowskich – największej pod względem produkcji firmy metalurgiczno-maszynowej w Rosji. Protestujący wystąpili z żądaniem podwyżki wynagrodzeń o 50%. W stolicy doszło do manifestacji, która szybko zmieniła się w anty carski wiec. Robotnicy Zakładów Putiłowskich wyszli na ulice z hasłami: „Precz z wojną!”, „Precz z autokracją!”, „Chleba!”. Szybko doszło do starć z policją. Zamieszki kontynuowane były przez następny dzień 24 lutego/9 marca . Do pracowników fabryki zaczęli dołączać się robotnicy innych fabryk Petersburga. Liczba strajkujących osiągnęła 90 tys. osób. Zarząd fabryki nie wyraził zgody na tak wysoką podwyżkę i wydał nakaz zwolnienia wszystkich pracowników oraz zamknięcia fabryki. W rezultacie 36 tys. pracowników zostało bez pracy. Z kolei strajkujące kobiety utworzyły grupę pod nazwą Inicjatywa kobiet. W demonstracjach udział wzięli m.in. mienszewicy, eserowcy i bolszewicy. W proteście udział wzięło około 300 tys. osób. Uczestniczyli w niej oprócz robotników także drobni przedsiębiorcy. Po południu do akcji przeciwko strajkującym rząd wysłał uzbrojone wojsko i policję. Monarcha wydał zakaz zgromadzeń publicznych pod karą rozstrzelania i nakazał robotnikom zaprzestanie strajku. Żołnierze nie chcieli stosować się do zaleceń tłumienia rozruchów. 25 lutego/10 marca strajk obejmował już prawie wszystkie zakłady petersburskie. Gwałtowne zamieszki były skierowane głównie przeciw carskiej policji. Demonstrowało około 100 tys. robotników. (c.d.n)
(CDN 2) Władze nie użyły siły i wieczorem zapanował spokój. Władca telegraficznie polecił użyć wojska do przywrócenia spokoju. Następnego dnia od rana armia obsadziła węzłowe punkty miasta.
26 lutego/11 marca na ulice znowu wyszło około 200 tys. ludzi i doszło do incydentów. Przewodniczący Dumy Państwowej Michaił Rodzianko wysłał do Mikołaja II telegram, w którym poinformował o anarchii w stolicy. Namawiał również cesarza, że powinien powrócić do Petersburga, ponieważ sytuacja wymyka się spod kontroli. Car jednak zlekceważył to ostrzeżenie i pozostał poza stolicą. Tego dnia nastąpiła próba sił. Oddziały wojska wkroczyły do Petersburga i rozpędziły demonstracje przy użyciu siły. Żołnierze zaczęli strzelać do tłumu, zginęło 150 osób. Żołnierze z kompanii rezerwowej Pułku Pawłowskiego zapoczątkowali bunt w wojsku, odmawiając strzelania do cywilów, z którymi jako poborowi solidaryzowali się . Fraternizacja żołnierzy z protestującymi nie miała masowego charakteru, aczkolwiek żołnierze przyłączali się do wieców. Szybko bunt przeniósł się na pozostałe pułki w stolicy – 13 marca (28 lutego) rząd mógł liczyć tylko na około dwa tysiące żołnierzy. Wielu oficerów zostało zastrzelonych lub ukryło się. 12 marca do protestujących dołączyli żołnierze z obozów szkolących rezerwistów, którzy wypuścili więźniów. Tłum zaatakował najważniejsze budynki stolicy – gmach sądu okręgowe, komisariaty i pałace. Doszło do starć z policją. Następnie doszło do powstań w sąsiednich miastach m.in. w Carskim Siole.
Został zajęty główny magazyn amunicji w mieście. Tłum wdarł się do siedziby Ochrany i zniszczył większość jego akt. Demonstracje robotnicze wzmocnił bunt żołnierski. Buntownicy usunęli posterunki prorządowe w Petersburgu i przejęli kontrolę nad większością budynków publicznych większość jej akt, zdemolowano także siedzibę Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Uwolniono więźniów z Twierdzy Pietropawłowskiej i innych więzień. Doszło do masowej grabieży sklepów, restauracji i domów. Uwolnieni więźniowie kryminalni i polityczni dołączyli do buntowników . Ludność niszczyła symbole państwowe. Car Mikołaj wciąż nie zdawał sobie sprawy z tego, jak groźna była sytuacja. Rozpoczęło się formowanie „karnej ekspedycji”, z wojsk spoza stolicy, wiernych carowi. Ich wielkość szacuje się na ok. 50 tys. żołnierzy. Generał Nikołaj Iwanow został wyznaczony na naczelnego dowódcę Petersburskiego Okręgu Wojskowego, z pełnomocnictwami cesarza Mikołaja II do kierowania wszystkimi ministrami i zadaniem zaprowadzenia porządku oraz zdławienia rewolucji. Również 27 lutego?/12 marca powstał powołany przez Dumę – popierany przez centrystów i umiarkowanych – Tymczasowy Komitet Dumy oraz Petersburska Rada (Sowiet) , zdominowany przez eserów i socjaldemokratów. (c.d.n)
(C.D.N.3) Od rana 28 lutego/13 marca car usiłował powrócić pociągiem do Carskiego Sioła, jednak przejazd pociągu utrudniali i uniemożliwiali rewolucjoniści oraz ich zwolennicy. Zdecydował więc, że pojedzie do Pskowa, gdzie mieściło się dowództwo frontu północnego. 1 marca/14 marca o godz. 19.05 pociąg przyjechał do Pskowa, który okazał się ostatnią stacją carskiej podróży. Cały czas zmniejszała się liczba wojsk wiernych carowi. Żołnierze kolejno buntowali się i przechodzili na stronę rewolucji.
Wieczorem 1 marca/14 marca gen. Iwanow przybył do Carskiego Sioła. W nocy z 14 na 15 marca otrzymał polecenie od cara niepodejmowania żadnych działań wojskowych, do czasu jego przyjazdu. W tym czasie zatrzymano także wszystkie jednostki, które były wysłane na Petersburg .
2 marca/15 marca Mikołaj II uznał, że utrzymanie władzy jest niemożliwe i abdykował na rzecz młodszego brata, wielkiego księcia Michała Aleksandrowicza, na żądanie umiarkowanych polityków i monarchistów. Wskutek ciężkiej sytuacji w kraju, wielki książę nie przyjął korony i zrzekł się jej następnego dnia, przekazując całą władzę Tymczasowemu Komitetowi Dumy, który już wieczorem został przekształcony w Rząd Tymczasowy na czele z przedstawicielem partii kadetów, księciem Gieorgijem Lwowem przy poparciu partii eserów (Aleksander Kiereński) i umiarkowanych monarchistów (oktiabrystów) (Aleksander Guczkow). Jednocześnie zaczęły powstawać rady i komitety robotnicze w miastach oraz żołnierskie na froncie.
Dopiero 3 marca na Dworzec Fiński do Petersburga przyjeżdża Lenin, i już następnego dnia w Pałacu Taurydzkim (siedziba petersburskiej rady ), na zebraniu socjalistów, oświadcza, że należy natychmiast przerwać działania wojenne przeciw Niemcom i Austrii, zawrzeć separatystyczny rozejm, przerwać współpracę z Rządem Tymczasowym, przejąć i przekazać całą władzę w ręce rad robotniczych i żołnierskich, ogłosić demobilizację wojska i rozpocząć światową rewolucję. Zebrani z niedowierzaniem przysłuchiwali się tej wypowiedzi, uznając je za niezdrowe majaczenia i brak rozeznania w realiach rosyjskich (Lenin był na wygnaniu 12 lat).
Na prowincji zmiana ustroju przeszła bez żadnych oporów lub prób buntu. W ciągu kilku dni runęła trzystuletnia monarchia, bo nikt nie chciał jej już bronić. Rewolucja kosztowała życie mniej niż 1500 osób .
Już 6 marca/19 marca Rząd Tymczasowy ogłosił swój program: amnestię, demokratyczne wybory do Zgromadzenia Ustawodawczego (które miało określić przyszły ustrój Rosji), wolność prasy i swobodne działanie stowarzyszeń i partii politycznych. Zapowiedziano kontynuowanie wojny „do zwycięskiego końca”. Rząd Tymczasowy początkowo zgodził się na opuszczenie przez monarszą rodzinę kraju, jednak wojownicza nowopowstała, sterowana przez bolszewików, Rada Delegatów Robotniczych i Żołnierskich wymogła na Rządzie Tymczasowym uwięzienia cara i jego rodziny.. W dniu 8 marca/21 marca została aresztowana carska rodzina oraz osadzona w areszcie domowym w pałacu w Carskim Siole. Przyczynami uwięzienia były ogromna nienawiść społeczeństwa rosyjskiego wobec nich oraz ich ogromny majątek.
Partia SDPRR po rewolucji lutowej w Rosji uzyskała możliwość legalnego działania. Nie rezygnując z propagandy antywojennej, umacniała wpływy wśród robotników oraz żołnierzy frontowych (korzystając cały czas z finansowego wsparcia niemieckiego)…. Tak to się pokrótce odbyło.
Moje poprzednie wpisy traktują o rewolucji lutowej. Przewrót zwany rewolucją październikową to osobny temat. To szturm na siedzibę rządu (Pałac Zimowy) , którego tak naprawdę nie było. To strzał z „Aurory” ślepym pociskiem i knowania amerykańsko żydowskiej diaspory nad likwidacją państwa rosyjskiego. Ale to już inna historia.
Brawo Tadeusz!
Tak tak….Wojna domowa w tym obca ( m.in. Polska interwencja) interwencja zajęły bite 3 ( trzy) lata ….- 🇺🇦⚰️🇺🇦⚰️🇺🇦⚰️🇺🇦⚰️🇺🇦⚰️🇺🇦⚰️🏳️🌈🏳️🌈🏳️🌈🏳️🌈😂😂😂