Sytuacja na Czerniakowie jest tragiczna. Na przyczółku żołnierze „Radosława” i „berlingowcy” desperacko bronią ostatnich pozycji. Ostrzeliwani z broni ciężkiej i czołgów utrzymują kwartał domów na południowym rogu ulicy Wilanowskiej i Solca oraz niewielki odcinek brzegu Wisły naprzeciwko ulicy Wilanowskiej.
W zajętych budynkach Niemcy mordują powstańców i wszystkich młodych mężczyzn spośród ludności cywilnej. „Taki los spotkał też kilka dziewcząt, między innymi jedną z najdzielniejszych kobiet powstania – łączniczkę „Szympans” (Maria Cetys). Nie uchroniło jej to, że miała amputowaną przed miesiącem rękę; na pytanie „Bist du Banditin?” odpowiedziała z godnością: „Jestem żołnierzem Armii Krajowej”, za co natychmiast ją zamordowano.” (Adam Borkiewicz „Powstanie Warszawskie 1944”).
Niemcy likwidują desant „berlingowców” ulokowany w pobliżu Mostu Poniatowskiego. W całodziennym boju ginie większość żołnierzy. Pozostali przeprawiają się przez Wisłę na Pragę.
Kolejna grupa żołnierzy z 6 pp LWP ląduje na przyczółku na Kępie Potockiej na Żoliborzu. Dowódca Obwodu II Żoliborz wydaje rozkaz, w którym zaleca powstańcom ostrożność w relacjach z żołnierzami LWP.
Przeczytaj też: