Żywy Bóg i Święte Triduum

Najbliższe dni spędzamy w religijnym skupieniu rozważając prawdy naszej wiary. Trwające Święte Triduum Paschalne przenosi nas myślami nie tylko na Golgotę, lecz również do Wieczernika i do grobu Pańskiego, który już w niedzielny poranek będzie pusty. Piękna oprawa liturgii symboliczne przeniesie nas dwa tysiące lat wstecz. Jako chrześcijanie pamiętajmy o najważniejszym: w centrum uroczystości jest Jezus Chrystus, Bóg obecny w Najświętszym Sakramencie.

Ludzi od wieków intrygowała tajemnica Eucharystii. Często Bóg interweniował w ludzkie losy, aby umocnić zachwianą wiarę i naocznie dać dowód swej obecności w kawałku Hostii. W grudniu 1263 roku czeski mnich Piotr odprawiając Mszę Świętą w miejscowości Bolsena, wątpiąc w obecność prawdziwego Zbawiciela w Eucharystii zobaczył krew, która zaczęła obficie wypływać z Hostii. Na pamiątkę tego cudu eucharystycznego, pod kierunkiem Wawrzyńca Maitaniego, w miejscowości Orvieto we Włoszech wzniesiono katedrę¹. Cud ten był bezpośrednim powodem decyzji papieża Urbana IV o ustanowieniu święta znanego dziś pod nazwą Bożego Ciała. W swojej bulli papież wyszczególnił następujące powody skłaniające do ustanowienia tego święta: (…) aby umocnić wiernych przeciw błędom rozsiewanym przez kacerzy względem tajemnicy Najświętszego Sakramentu, aby pobudzić do gorliwej czci, gorętszego nabożeństwa ku Zbawcy Świata Jezusowi Chrystusowi w Sakramecie Najśw. Utajonemu, aby zachęcić do częstszego zasilania się tym anielskim życia pokarmem².

Jednak poczucie odprawiania szczególnych uroczystości Zbawiciela Świata ukrytego pod postacią chleba i wina ma o wiele większą tradycję. W 1193 roku, we wsi Retienne koło Liège urodziła się wizjonerka Julianna, której ukazał się Chrystus informujący ją o pragnieniu nabożeństwa ku czci Ciała i Krwi swojej. Informacja ta ostatecznie trafiła do biskupa Roberta Torota, który jako pierwszy zaprowadził to święto w swojej diecezji, a miało to miejsce w 1226 roku w diecezji Leodyskiej (Liège). Nuncjusz apostolski kardynał Hugo rozszerzył te obrzędy na obszar całej Belgii³.

W okresie międzywojennym na terenie katolickich krajów w tym Polski odbywały się liczne Kongresy Eucharystyczne. Jak zauważono wówczas, (…) Bogu-Człowiekowi nie wystarczy nawet z miljonów piersi rzucona pieśń: – „Twoja cześć chwała nasz wieczny Panie na wieczne czasy niech nie ustanie”, – jeśli serca ponad tę chwałę przenoszą wygody, zmysłowość, modę czy wzgląd ludzki...⁴.

Jednak Bóg nie tylko w ten sposób pozostawił człowiekowi widomy znak swojej miłości. Jednym z najważniejszych dowodów tej miłości jest całun turyński, który wzbudzał zainteresowanie przez wieki. W artykule z 1978 roku Antoni Pospieszalski, przywołując historię tej relikwii, zapisał m.in (…) Od dawna też wiadomo, że człowiek ten był biczowany (dokładnie 130 razów potrójnym biczem rzymskim), że miał na głowie nie tyle koronę cierniową co cierniową czapę (bo ślady krwi pokrywają całą głowę), że miał przebite stopy (ułożone jedna nad drugą) i nadgarstki rąk nie same dłonie, bo przebite dłonie nie utrzymałyby ciężaru ciała na krzyżu), że miał przebity bok (są ślady płynu innego niż krew) (…) Ponadto dwaj uczeni amerykańscy w Los Angeles (Jackson i Jumper) wykazali że obraz na całunie ma – w przeciwieństwie do zwykłej fotografii – charakter zapisu trójwymiarowego, to znaczy że każdy punkt obrazu uwzględnia parametr odległości, w jakiej ten punkt tkaniny znajdował się od ciała w chwili „dokonania zdjęcia”⁵.

Kościół Katolicki, który czerpie z owoców Męki Swojego Zbawiciela i współcierpienia Jego Matki Bolesnej wielokrotnie w czasie swoich dziejów przeżywał trudne chwile. Obecnie coraz więcej osób mówiąc o skandalach w Kościele odbiera Kościół jedynie jako instytucję ludzką, zarządzaną przez lepszych lub gorszych menadżerów zapominając, że Kościół to nie tylko mury budynków i rzesze wiernych, lecz przede wszystkim Mistyczne Ciało Zbawiciela, w którego centrum ukryty jest Żywy Chrystus pod postacią białego opłatka. Czas wrócić do postaw naszej wiary, do pełnej ufności w fakt, że słowa zapisane przez Świętego Mateusza „a oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata” (Mt 28,20) to nie tylko piękna obietnica lecz rzeczywistość, której możemy każdego dnia doświadczyć. Czas Świętego Triuduum Paschalnego jest idealnym momentem na umocnienie wiary w obecność Boga w Najświętszym Sakramencie.

Jacek Międlar o przeistoczeniu w nauczaniu katolickim i protestanckim:

Przeistoczenie – katolicy, protestanci, kalwini. Deklaracja o Wspólnej Eucharystii z protestantami?