O arcybiskupie Galbasie w samych superlatywach wypowiadają się nie tylko zwolennicy Kościoła otwartego, ale także niektórzy wierni uczęszczający na zatwierdzone przez władze kościelne Msze Trydenckie.
Jest to zdumiewające, poniewać arcybiskup Galbas jest postępowym zwolennikiem: synodalności, odnowy w Duchu Świętym, a także pojednania ekumenicznego ponad doktryną katolicką, czego dał wyraz 23 stycznia w zborze luterańskim w Warszawie. Stwierdził, że „eukumenia, to marzenie Boga”. Przypomina się ostrzeżenie Piusa XI zawarte w encyklice Mortalium Animos:
„W tym miejscu należy objaśnić i usunąć błędne zapatrywania, na których wspiera się cała podstawa tych spraw i te różnorodne wspólne dążenia niekatolików ku zjednoczeniu chrześcijańskich Kościołów, o czym była mowa. Inicjatorzy tej idei prawie wciąż przytaczają słowa Chrystusa: „Aby wszyscy byli jedno… Jedna niech będzie owczarnia i jeden pasterz” (J 17, 21 i 10, 16), ale w ten sposób, jakby te słowa wyrażały życzenie i prośbę, które mają się dopiero spełnić. Są bowiem zdania, że jedność wiary i kierownictwa co jest znamieniem prawdziwego i jednego Kościoła Chrystusa nigdy poprzednio nie istniała i dzisiaj także nie istnieje.”
Nie tylko w tej kwestii arcybiskup ma problem z nauczaniem Piusa XI, odrzuca także jego encyklikę Quas Primas, wzywa bowiem do budowania świeckiego państwa, a wielu homiliach odmawiał Chrystusowi władzy nad sprawami doczesnymi, stwierdził, że święto Chrystusa Króla „nie ma na celu intronizacji Chrystusa na króla tego czy innego kawałka ziemi” (https://www.archidiecezjakatowicka.pl/o-diecezji/aktualnosci/3431-abp-galbas-chrystus-chce-pierwszenstwa-w-naszym-zyciu)
Innego zdania był papież Pius XI, który we wspomnianej wyżej encyklice napisał:
„Błądziłby zresztą bardzo, kto odmawiałby Chrystusowi, jako Człowiekowi, władzy nad jakimikolwiek sprawami doczesnymi, gdyż Chrystus otrzymał od Ojca nieograniczone prawo nad wszystkim, co stworzone, tak, iż wszystko poddane jest Jego woli”
„Gubernatorzy, urzędnicy i pojedynczy obywatele mają obowiązek oddawania Chrystusowi publicznej czci i bycia posłusznym Jego prawom. Głowy społeczeństwa świeckiego ze swojej strony wspomną Sąd Ostateczny, gdy Chrystus oskarży tych, którzy wyrzucili Go z życia publicznego, którzy pogardliwie ustawili Go z boku lub Go zignorowali, i najsurowiej pomści tak wielkie zniewagi. Jego królewska godność wymaga bowiem, aby całe państwo było regulowane przykazaniami Boga i chrześcijańskimi zasadami, przy ustalaniu praw, w zarządzaniu trybunałami, w intelektualnej i moralnej formacji młodych, która musi respektować zdrową doktrynę i czystość moralną.”
I w sferze duchowości Eksclencja promuje fałszywe nauki. Arcybiskup Galbas odrzuca katolickie rozumienie cierpienia. W jednym z wywiadów stwierdził: „Samo cierpienie nie jest nam do niczego potrzebne. Ono zawsze niszczy, degraduje i rujnuje. Na pewno nie uszlachetnia. Pytanie, czy gdy go doświadczamy, a przecież tak się dzieje niemal nieustannie, gdy przeżywamy cierpienie fizyczne, duchowe, psychiczne, a czasem wszystkie naraz, gdy jesteśmy kłębkiem cierpienia, czy wówczas możemy coś z tym zrobić?” (https://www.pap.pl/aktualnosci/abp-galbas-mnie-nieraz-trudno-jest-wierzyc-w-boga-wywiad)
Dlaczego zatem wołał psalmista: „boleść moja przed obliczem Moim zawsze” (Psalm 37,18) , a święty Paweł: „Nosimy nieustannie w ciele naszym konanie Jezusa, aby życie Jezusa objawiło się w naszym ciele” (2Kor 4,10)? ”
Cierpienie jak najbardziej uszlachetnia, wynosi i oczyszcza, o ile jest przeżywane w jedności z Ofiarą i cierpieniem Chrystusa. Właśnie przez cierpienie mamy udział w krzyżu Zbawiciela. Arcybiskup wyznaje jednak jedynie radosny aspekt chrześcijaństwa, co pokrywa się z jego nieustannym mówieniem o charyzmatach świeckich i wspieraniem odnowy w Duchu Świętym. Protestanckie prądy pentekostalne odrzucają Ofiarę Chrystusa i kładą akcent na Jego Zmartwychwstanie. Tworzony jest Kościół Nowego Adwentu zbudowany nie na ołtarzu i ofierze, ale na pustych uczuciach, które nie mogą być wyznacznikiem tego czym jest wiara.
Podsumowując arcybiskup Galbas z pewnością nie jest biskupem, który będzie wspierał Tradycję katolicką i rzuci jej rękawicę prędzej czy później.
Przeczytaj także:
P. Krzemiński: Nowy Katechizm Kościoła Katolickiego, czyli o upadku rozumu
W ZSRR na czele cerkwi prawosławnej stal ateista.
UE to taka kopia ZSRR z całą komunistyczną ideologią, włączając publiczne czczenie Marxa i Engelsa.
Nie dziwota zatem, że Kościołem Katolickim w Polsce będzie sterował niekatolik.
Panie Pawle, kolejny świetny artykuł i analiza sytuacji. W dzisiejszym świecie wszystko ma być lekkie, łatwe i przyjemne. Jeżeli duszpasterz promuje taką postawę, to działa wbrew nauczaniu KK.