Pytanie tytułowe może wydać się niezwykle dziwne. Katolicy żyją w Nowym Przymierzu, które przypieczętowała męczeńska śmierć Pana Jezusa Chrystusa. Jest dla nich oczywiste, że jest to jedyne przymierze, które obecnie ma wartość zbawczą. Niestety w tej kwestii panuje ogromna rozbieżność między Apostołem Narodów i Ojcami Kościoła z jednej strony, a papieżami i teologami posoborowymi. Ci drudzy utrzymują, że Stare Przymierze nie tylko jest ważne, ale nawet nigdy nie zostało odwołane. Co bardziej absurdalne utrzymując tę tezę starają się nagiąć pod nią fragmenty Pisma Świętego, które znaczą dokładnie coś przeciwnego, niż chcą uzyskać. Z problemem w sposób akademicki rozprawił się ksiądz Jean-Michel Gleize w książce Prawdziwy Izrael i fałszywy judaizm, jest to jednak praca niezwykle wymagająca, która została napisana metodą scholastyczną.
Papież Jan Paweł II ogłosił w swoim przemówieniu w Moguncji 17 listopada 1980 roku, że żydzi są naszymi starszymi braćmi w wierze, a Stare Przymierze nie zostało odwołane. To twierdzenie zostało uwzględnione w nowym Katechizmie Kościoła Katolickiego (KKK121) „Stary Testament jest nieodłączną częścią Pisma świętego. Jego księgi są natchnione przez Boga i zachowują trwałą wartość (Por. Sobór Watykański II, konst. Dei verbum, 14). Ponieważ Stare Przymierze nigdy nie zostało odwołane.”
Twierdzenie o tym, że Stare Przymierze nigdy nie zostało odwołane nie jest podparte przypisem z żadnego dokumentu Kościoła, jest to oczywiste, ponieważ Kościół przez dwadzieścia wieków twierdził coś dokładnie przeciwnego. Jeżeli ktoś jest zainteresowany stanowiskiem Kościoła sprzed II Soboru Watykańskiego w tej kwestii, to odsyłam do wspomnianej wyżej pozycji Jeana-Michela Gleiza.
Twierdzenie, że żydzi nie potrzebują wiary w Chrystusa, ponieważ ich przymierze jest dalej ważne, oznacza, to że prawda jest podwójna, jedna dla żydów, a druga dla chrześcijan. Są dwie drogi zbawienia, jedna przez Chrystusa, a druga przez Synagogę. Pozostaje zadać pytanie dlaczego Jan Paweł II pozostał w Kościele i nie wrócił do Synagogi skoro uważał, że Stare Przymierze nie zostało odwołane? Najwyraźniej odrzucał podstawową katolicką zasadę, o tym, że istnieje jedna prawda dla wszystkich ludzi i w każdej dziedzinie, tak w Objawieniu jak i filozofii czy historii. Bóg nie mógł nikogo okłamać, ponieważ sam jest Prawdą, nie może on głosić czegoś innego żydom, muzułmanom i katolikom. To, że twierdzenie Jana Pawła II jest sprzeczne z Objawieniem jest oczywiste, wystarczy powołać się na List do Hebrajczyków św. Pawła (autorstwo pawłowe jest podważane przez modernistów i wielu biblistów, jednak pozostaje w ważnym kanonie Nowego Testamentu) „Otóż [Jezus] otrzymał w udziale posługiwanie o tyle wznioślejsze, o ile doskonalsze było przymierze, którego stał się pośrednikiem i które było oparte na lepszych obietnicach. Gdyby owo pierwsze przymierze było w pełni doskonałe, nie byłoby potrzeby zastępowania go drugim.” (8, 6-7 , Biblia Warszawsko-Praska)
A więc Apostoł Narodów napisał wyraźnie, że Stare Przymierze zostało zastąpione przez Nowe Przymierze. Oczywiście modernista wbrew zamysłowi autora tekstu może dalej utrzymywać, że Stare Przymierze może być wciąż ważne, tylko nie jest tak doskonałe jak Nowe. Jest to jednak interpretacja niekatolicka. Wilfrifd J. Harrington w dziele Klucz do Biblii (posiada Nihil obstat i Imprimatur Archidiecezji w Chicago z 1966 roku, a więc po Soborze Watykańskim II!) napisał, że fragment ten oznacza, że pierwsze przymierze było „niedoskonałe i tymczasowe” (Klucz do Biblii, Warszawa 2012, tłum. Józef Marzęcki). Jeżeli Stare Przymierze było tymczasowe, to jak można utrzymywać, że jest nieustannie ważne? Na podstawie widzimisię można tak twierdzić, jest to jednak podważanie uznanej prawdy chrześcijańskiej zawartej w Objawieniu. Każdy ma wolną wolę i może wybrać między nauczaniem Apostoła Narodów i Jana Pawła II. Sprzeczność ich nauczania jest jasna i nie można pogodzić twierdzenia, że Kościół zastąpił Synagogę z twierdzeniem, że posługa Synagogi jest wciąż ważna, a co za tym idzie i godziwa w oczach Boga. Święty Paweł był w tej kwestii niezwykle jasny, nie ma zbawienia poza Chrystusem, każdy kto głosi coś przeciwnego, ten prowadzi ludzi na zatracenie.
Przeczytaj także:
Dokladnie tak.Stare nie zostalo odwolane ale mikt sie nie moze w nim zbawic jest wiec martwe.
Panie Andrzeju, zależy co rozumiemy przez odwołanie, przymierze z Noem i Abrahamem też nie zostało literalnie odwołane w Piśmie Świętym, ale jest oczywiste, że już nie jest zobowiązujące. Dla katolików Stare Przymierze wygasło w momencie, w którym Pan Jezus Chrystus dokonał doskonałej Ofiary na Krzyżu, która zastąpiła wszystkie wcześniejsze niedoskonałe ofiary ze zwierząt, które były jedynie figurami Nowego Przymierza. Słusznie jednak zauważył Pan, że posłużono się językiem niezwykle nieścisłym.
Zgadzam się a argumentacja P. Krzemińskiego,ze Stare Przymierze nie obowiązuje,. Co więcej – jestem zdania, ze Chrześcijaństwo oparte na Ofierze Chrystusa i Zbawieniu- – jest o całe lata świetlne odlegle już od Mojżeszowej religii! Izraelici zawarli Przymierze , na mocy którego stali się „wybranymi” i mogą się dopuszczać wszelkich nieprawości nawet zbrodni wobec „gojów”. Przymierze to, gwarantując powodzenie w interesach i bezkarność- miało zatem wybitnie „merkantylny” charakter: do ut des, daje byś dał. W zamian za krwawe ofiary z młodych zwierząt, mordowanych dotąd w okrutny „koszerny” (podrzynanie gardła i wykrwawianie bez ogłuszania) sposób – dostaje ten „naród” – wywyższenie ponad inne narody. rasizm w najczystszej postaci. Wobec gojów, wobec kobiet, wobec pochodzenia, urodzenia… długo by wyliczać. Smutne jest to, ze to ,co mogło być rozumiane jako wspólnota i ochrona 3 tysiące lat temu -nie uległo żadnym zmianom do XXI w. – mimo oczywistych wątpliwości.A
Chrześcijaństwo jest z „ducha” całkowicie odmienne i dlatego tak się rozpowszechniło na świecie. . Chrystus, zgodnie ze świadectwem Ewangelii , nauczał że nie można nikim gardzić, ludzie są równi, bez względu na rasę płeć, pochodzenie.Uczy współpracy, miłosierdzia i tolerancji, skruchy, żalu za grzechy, pokuty, skromności.Pomagania sobie. Oczywiście, chrześcijanie nie są bez grzechu, ale mają tez niezaprzeczalne atuty w postaci starań do samodoskonalenia, wprowadzania w życiu codziennym tych szlachetnych wskazań. Największy paradoks polega zaś na tym, ze gdyby nie chrześcijaństwo- Izraelici w ogóle by nie przetrwali !
Normalna, bardzo dziękuję za dobre słowo muszę jednak trochę sprostować Pani wpis. Po pierwsze nie istnieje żaden logiczny związek między talmudycznym judaizmem a judaizmem biblijnym. Judaizm biblijny opierał się na Świątyni Jerozolimskiej i ofiarach przebłagalnych, które zapowiadały Chrystusa, podczas gdy judaizm talmudyczny opiera się na gnozie, kabale i wypaczaniu tekstów natchnionych, jest to wyznanie bez ofiary i bez Świątyni. Nie zmienia to faktu, że Kosciół jest dziedzicem i bezpośrednim kontynuatorem starożytnego Izraela w porządku ducha. To katolicy są potomkami Abrahama co do ducha, żydzi talmudyczni jedynie co do ciała. Ale to oznacza, że Stare Przymierze było godne i właściwe choć tymczasowe i niedoskonałe. Nie dajmy się wpuścić w maliny i przez fałszywe nauczanie judaizantów de facto odrzucić własne dziedzictwo. Kościół Katolicki jest prawdziwym Izraelem, składa się z ludu wybranego i tylko w nim jest zbawienie. Należy też pamiętać, że starożytni Izraelici praktykowali wymiar misyjny swojego przymierza, choć oczywiście nie w takim stopniu jak Kościół, należało się obrzezać i praktykować suurowe nakazy Prawa, Pan Jezus nie zniósł Prawa, ale je wypełnił. Pamiętajmy o tym!
Nie jest jasne (przynajmniej dla mnie), jaki status magisterialny ma KKK. Ale gdyby chcieć traktować go jako autorytet to można to zdanie „Stare Przymierze nie został nigdy odwołane” rozumieć ortodoksyjnie. Np. w ten sposób, że Stare Przymierze nie zostało odwołane, ale wypełnione w Nowym (por. słowa Chrystusa: „Nie przyszedłem znieść, ale wypełnić”). Lub tak, że nie zostało odwołane przez Boga, ale złamane przez Żydów (por. proroctwo Jeremiasza o nowym i wiecznym Przymierzu). Można by też, być może, twierdzić, że nie ma tu mowy o przymierzu synajskim, ale o przymierzu z Abrahamem lub Dawidem, które jest wypełnione w Chrystusie.
Samo twierdzenie, że można się zbawić przez praktykowanie judaizmu, jest jasno potępione i nawet św. Jan Paweł II takiego poglądu nie utrzymywał. Kościół też po Soborze wprost się od niego dystansował.