Święty Patryk – apostoł Irlandii, kraju polskiej emigracji

Głoszenie Ewangelii, słów Jezusa Chrystusa, który jest centralną postacią w chrześcijaństwie jest obowiązkiem każdego wierzącego w Zbawiciela. W Polsce, gdy wspomni się o chrystianizacji od razu przypomina się data przyjęcia przez Mieszka I chrztu, którego według tradycji miał udzielić biskup Jordan. Warto zaznaczyć, że Polska w porównaniu do innych krajów w Europie przyjęła dość późno chrześcijaństwo. Pierwszym krajem, który wiarę w Chrystusa ustanowił dominującą religią była Armenia za rządów Tiridatesa III w roku 301 naszej ery. Pochylmy się nad świętym, który zaniósł Ewangelię w do Irlandii. Zatem kim był święty Patryk i w jaki sposób ewangelizował w kraju polskiej emigracji?

Dokładna data urodzenia świętego Patryka nie jest do końca znana. Przypuszcza się, że urodził się między rokiem 385, a 389. Nosił celtyckie imię Sucat. O jego dzieciństwie nie wiemy nic. W wieku 16 lat został porwany przez korsarzy do Irlandii. Pracował przez 6 lat jako pasterz. W tym czasie zajmował się kwestiami wiary (pochodził z chrześcijańskiej rodziny) oraz uczył się języka irlandzkiego. Przypadkowo udało mu się uciec na statku i dopłynął do terenów współczesnej Francji. Kształcił się w Erinsi i w Auxerre, które były szkołami misyjnymi. Przyjął świecenia kapłańskie, a wkrótce potem podczas snu miał wizję, w której usłyszał głos, który radził mu wrócić do Irlandii i tam głosić nauki Jezusa Chrystusa. Patryk od razu nie dotarł do swojej ojczyzny, gdyż prawdopodobnie przez kilka następnych lat przebywał w Italii, dokształcając się jeszcze pod czujnym okiem świętego Germana z Auxerre. W roku 431 ówczesny papież Celestyn I wysłał na misję ewangelizacyjną do Irlandii Palladiusa, jednakże szybko zmarł i jeszcze w tym samym roku papież podjął decyzję o wysłaniu Patryka do kontynuowania głoszenia Ewangelii. Rok później został wyświęcony na biskupa. Jego działalność misyjna trwała przez 30 lat, aż do śmierci w roku 461. W tym czasie zaniósł Chrystusa do najdalszych zakątków wyspy, był założycielem pierwszej formy organizacji kościelnej na terenach Irlandii. W roku 444 założył klasztor i katedrę w Armagh. Przez wszystkie lata wiele razy czyhano na jego życie, gdyż pogańscy władcy niechętnie przyjmowali nauki Chrystusa, jednakże z Bożą pomocą Patryk dożył wieku około 76 lat, który był wyjątkowo sędziwy jak na ówczesne realia. Prowadził wyjątkowo ascetyczny tryb życia. Dokonywał cudów, przywracał wzrok ślepym, ożywiał zmarłych i według tradycji uwolnił Irlandię od plagi węży. W ikonografii święty Patryk przedstawiany jest zazwyczaj z liściem koniczyny, który jest jego atrybutem, ponieważ zaczynał ewangelizowanie od przedstawienia prawdy o istocie Trójcy Świętej.

Życiorys świętego Patryka zawiera wiele luk oraz podań, które wywodzą się z tradycji, jednakże nie można zapomnieć o tym, jak ważna była jego misja apostolska. Zapisał się na kartach historii Kościoła jako ten, który odważnie, pozbawiony polityki ustępliwości głosi Jezusa Chrystusa mimo wielu niebezpieczeństw czyhających ze strony innowierców i pogan. Święty Patryk to wzór do naśladowania dla katolików, a zwłaszcza księży i biskupów, którzy często spośród wszystkich świętych najbardziej umiłowali „święty spokój”.

Bibliografia:

1. http://www.brewiarz.pl/ czytelnia/swieci/03-17a.php3 [6.10.2017]
2. Strzeleczyk J., Apostołowie Europy, Poznań 1997