A. i K. Żabierkowie: Co dalej z polską flotą?

Polska od zarania dziejów swojej Ojczyzny związana była z Bałtykiem. Już za czasów Mieszka I północna granica Polski opierała się o Bałtyk. Ponad tysiącletnia historia naszej Ojczyzny związana jest z walką o uzyskanie, a następnie utrzymanie dostępu do morza. Było to szczególnie bardzo widoczne w momencie odzyskiwania niepodległości i suwerenności przez Polskę po latach zaborów.

W wyniku postanowień traktatów pokojowych, do Polski przyłączono odcinek granicy morskiej, wynoszący jedynie 140 km¹. W początkowym okresie pokojowych lat II Rzeczypospolitej, rozważając możliwość wojny uznano, że biorąc pod uwagę sojusz z Francją większe zagrożenie dla niepodległości i suwerenności dostrzegane było na wschodzie. Pogląd ten odbił się na rozwoju polskiej floty, której do roku 1926 nie powiększono o żaden okręt wojenny, oprócz dwóch transportowców do przewozu materiałów wojennych z Francji². Rozumiejąc jednak znaczenie posiadania własnego portu będącego oknem na świat, nie oglądając się na zabezpieczone przez Ligę Narodów prawa do korzystania portu w Gdańsku, w roku 1921 rozpoczęto budowę portu w Gdyni.

Pomimo braków finansowych na rozbudowę polskiej floty, rozpoczęto szkolenie personelu przyszłych polskich okrętów wojennych. Powołano m.in. Oficerską Szkołę Marynarki Wojennej w roku 1922³. Wraz z narastaniem niebezpieczeństwa ze strony Niemiec i ich rewizjonistycznymi koncepcjami⁴, przystąpiono do rozbudowy polskiej floty wojennej. Jak pisała prasa tamtego okresu, po początkowym czasie, w trakcie którego przygotowywano bazy i wyszkolono personel, przyszedł czas na zakup okrętów z prawdziwego zdarzenia⁵.

Od roku 1926 rozpoczęto zakup okrętów bojowych, które do roku 1938 zwiększyły liczebność polskiej floty do 21 okrętów wojennych i 4 statków portowych, których tonaż wyniósł 25240 ton⁶.

W przededniu II wojny światowej (30 sierpnia 1939 roku) grupa polskich niszczycieli, realizując plan ,,Pekin”, opuściła polskie wybrzeże, kierując się w stronę brzegów brytyjskich. Reszta polskiej floty rozpoczęła nierówną walkę z niemieckim agresorem, wykazując się bohaterstwem godnym żołnierza polskiego. W okresie wojny polska bandera nie zniknęła nawet na moment z mórz i oceanów.

Po drugiej wojnie światowej przyznano Polsce obszar Pomorza Zachodniego, przez co obecnie w granicach Polski znajduje się 843 km linii brzegowej, z czego 102 km przypada na Zalew Wiślany, 241 km na Zalew Szczeciński, 76 km na Półwysep Helski i 424 km na pozostałą część wybrzeża⁷. Posiadanie tak dużego obszaru granicy morskiej powinno motywować do podejmowania prób rozwinięcia polskiego przemysłu stoczniowego i inwestowania w możliwości płynące z posiadania dostępu do morza, o co tak mocno walczyli polscy dyplomacji na konferencji wersalskiej. Jak jednak wygląda polska aktywność nad morzem?

8 czerwca br. zakończył służbę w polskiej marynarce kolejny okręt podwodny ORP „Sokół”. Okręt ten pod polską banderą przepłynął w ramach ćwiczeń i operacji morskich ponad 26 tys. mil morskich i wykonał 174 zanurzenia. Do Polski trafił w 2002 roku, kiedy to został przekazany po zakończeniu służby w norweskiej marynarce wojskowej. Był on wodowany 2 września 1966 roku⁸.

To kolejny polski okręt z wieloletnim stażem, który przeszedł na emeryturę. Polska flota w 100 rocznicę odzyskania niepodległości i 100 lecie utworzenia polskiej Marynarki Wojennej, która zapisała wspaniałą kartę patriotyzmu w czasach wojny idzie na dno. Brakuje pieniędzy (albo też kierowane są one w inne kierunki „ważne” dla Polski, jak np.: przekazanie 100 mln euro na modernizację infrastruktury transportowej na Ukrainie⁹). Już za kilka miesięcy, w czasie obchodów 100-lecia niepodległości, będą padać słowa o ofiarności, poświęceniu tamtych ludzi, którzy odbudowywali Polskę. Na pewno nie jeden z polityków, goszczących na scenie politycznej Polski, będzie podawał ich za wzór i wychwalał III Rzeczpospolitą, która powstała przy okrągłym stole. Ile jednak osób w Polsce zada sobie pytanie, jaki my przykład bierzemy z naszych przodków sprzed 100 lat? Bo w dziedzinie walki o polskie znaczenie nad Bałtykiem nawet do pięt nie urastamy naszym przodkom.