K. Żabierek: Abp Ryś opluwa pamięć księży zamordowanych przez pogańską III Rzeszę

Poziom nauczania w Polsce sięga dna. Niestety nauczyciele, jakimi powinni być hierarchowie Kościoła Katolickiego, którzy dla wielu Polaków są niezastąpionymi autorytetami, albo nie znają historii, albo specjalnie ją zakłamują.

Arcybiskup Ryś w czasie uroczystości upamiętniającej likwidację żydowskiego getta w Łodzi stwierdził, że dokonali tego ludzie wychowani przez Kościoły chrześcijańskie. Nie pozostaje więc nic innego niż przypomnieć historię z lat 30 i 40 XX wieku.

Po dojściu Adolfa Hitlera do władzy w 1933 w sposób demokratyczny (obecnie 54,4% Niemców uważa, że ich rodziny były pierwszymi ofiarami nazizmu) w całych Niemczech rozpoczęła się realizacja wprowadzenia 1000-letniej Rzeszy Niemieckiej. Bardzo ważnym aspektem na drodze ku temu było jasne ukazanie wroga, który dostrzegalny był m.in. w Kościele Katolickim. Dlatego też starano się przywrócić pogaństwo dawnych Germanów. Służyły temu m.in uroczystości jak np. 2 lipca 1936 roku w katedrze w Quedlinburgu, gdzie obchodzono 1000 rocznicę śmierci króla niemieckiego Henryka I przy dźwiękach replik starogermańskich trąb, przy blasku świec i odświętnie ustrojonej w „zielone wieńce z niemieckich dębów” [1].

O antychrześcijańskim kierunku wybranym przez niemieckich nazistów będących w konflikcie z Kościołem Katolickim informowały również polskie gazety. W czerwcu 1934 czytelnicy „Dziennika Bydgoskiego” dowiedzieli się, że niemieckie czasopismo „Deutsche Sonntag”, które na swoich łamach starało się pogodzić pogaństwo germańskie z wiarą chrześcijańską, podjęło się rozważań czy Jezus Chrystus był żydem[2]. Był to dopiero początek drogi w walce z katolikami i religią katolicką.

Ernst Bergmann (1881-1945) w swojej książce pt. „Niemiecki kościół katolicki”  zapisał: Nasz naród musi być oddzielony od chrześcijaństwa (…) Chrześcijański kościół jest nieetyczną instytucją. Jego wiara w Boga została uformowana przed 2.000 lat w basenie śródziemnomorskiej kultury przez żyjącą tam, zmęczoną życiem ludzkość (…) Chrześcijaństwo jest anachronizmem[3].

Z początkiem września 1935 roku ukazał się list biskupów Rzeszy Niemieckiej, w którym rzucało się w oczy stwierdzenie, że liczba wrogów Kościoła Katolickiego w Niemczech ogromnie wrasta, a na niekorzyść działają antyreligijne zakazy, jak choćby niemożliwość gromadzenia się w charakterze religijnym poza obrębem kościołów. Całe orędzie zakończone zostało przypomnieniem okresu walki Kulturkampfu i stwierdzeniem: Nie jesteśmy przejęci troską o nasz Kościół, ale wielką troską o naprawę losu naszej ojczyzny. Kościół pokonał stare pogaństwo i nie pozwoli się również opanować nowemu[4].

Problem narastającego neopoganizmu w Niemczech został zauważony również przez papieża Piusa XI, który w swojej encyklice z 1937 roku omówił sytuację Kościoła Katolickiego w Niemczech. W encyklice papież potępił szereg haseł propagowanych w Niemczech. Odrzucił pojęcie swoistej religii opartej na pierwiastkach Blut und Boden (Krew i Ziemia), uważając, że kto przyznaje się do tych poglądów zdradza śluby przypieczętowane chrztem. W encyklice „Mit brennender Sorge” papież stwierdził, że Kościół modli się za wszystkich prześladowanych i za tych, którzy cierpią za swą wiarę, łącznie z więzionymi[5].

W wieczornym wydaniu „Kurjera Warszawskiego” z 1 września 1939 roku ukazał się artykuł zwracający uwagę na tekst, jaki pojawił się na łamach „Osservatore Romano”  w związku ze zorganizowaniem serii studiów dla nauczycieli z okręgu Bawarii Górnej. Jak informował „Kurjer Warszawski”: (…) Tematem tegorocznych „dni studiów” w Monachium było: „wysoko wychowana ludzkość” (…) a faktycznym przedmiotem: wykazanie niemożliwości pogodzenia nazistowskiego „Weltanschauung” z Chrystianizmem[6].

Są to tylko nieliczne przykłady świadczące o tym, że za zbrodniami dokonywanymi przez Niemców w czasie II wojny światowej nie stało ich wychowanie w duchu katolickim, jak uważa arcybiskup Ryś, lecz światopogląd neopogański, wrogi Kościołowi. Najlepszym dowodem na wrogi stosunek nazistowskich Niemiec do Kościoła katolickiego, w tym w Polsce, są liczni kapłani zamordowani przez niemieckiego okupanta . Umierając za wiarę dostąpili oni chwały ołtarza (m.in. 108 błogosławionych męczenników).

[1] G. Knopp, SS przestroga historii, Warszawa 2004, s. 100.

[2] Niemcy zastanawiają się nad tem czy Chrystus był czystej krwi żydem, „Dziennik Bydgoski” 1934, nr 132, s. 2.

[3] Krzyż i swastyka, „Dziennik Bydgoski” 1933, nr 159, s. 1.

[4] List pasterski biskupów Rzeszy niem. Stanowczy protest przeciwko neopogaństwu i rasizmowi, „Słowo Pomorskie” 1935, nr 203, s. 2.

[5] Ojciec św. ostro potępia pogaństwo hitlerowskich Niemiec, „Ziemia Michałowska” 1937, nr 35, s. 2.

[6] Antychrześcijańska działalność wychowawców niemieckich, „Kurjer Warszawski”, 1939, nr 241, s.9.

Przeczytaj też:

Niemieckie zbrodnie nieukarane. Internautka przypomina o barbarzyństwie dzisiejszych liderów UE