Krwawa okupacja sowiecka bestialstwem przewyższyła niemiecką. Aresztowania w każdej wsi, mordy, gwałcenie dziewcząt, grabież. Aresztowanych dziesiątki tysięcy; wywożą w nieznanym kierunku na amerykańskich samochodach lub torturują nagich w lochach z wodą – raport ppłk Władysława Liniarskiego do Centrali i Komendy Głównej Armii Krajowej, 27 marca 1945 r.
Po wkroczeniu w 1944 roku Armii Czerwonej na terytorium Polski, NKWD, NKGB i Smiersz rozpoczęły aresztowania, deportacje i terror wobec polskiej ludności cywilnej. Jeszcze w okresie okupacji niemieckiej działalność radzieckich dywersantów spadochronowych polegała głównie na tropieniu i rozszyfrowywaniu oddziałów Armii Krajowej, mordowaniu ludności wiejskiej, udzielającej pomocy Armii Krajowej, napadaniu na dwory, paleniu kościołów i likwidowaniu inteligencji polskiej. Między listopadem 1944 roku a majem 1945 roku do obozów pracy na Syberii trafiło przynajmniej 50 tysięcy Polaków, a przynajmniej dwukrotnie więcej znalazło się w obozach utworzonych w Polsce. Czerwony terror zastosowany wobec przedstawicieli Polskiego Państwa Podziemnego oraz polskiej inteligencji spowodowały masowy „powrót do lasu” dziesiątek tysięcy żołnierzy wielu formacji dotychczas antyniemieckiego podziemia oraz tworzenie nowych ugrupowań. Żołnierze niezłomni postanowili postawić opór sowietyzacji Polski i podporządkowaniu jej ZSRR, tocząc walkę ze służbami bezpieczeństwa ZSRR i podporządkowanymi im służbami w Polsce.
O tych pierwszych latach walki o wolną Polskę 1944-1945 opowiada historyk dr Zbigniew Osiński.
Przeczytaj i obejrzyj także: