Ukrywająca się w piwnicach pałacu Zamoyskich grupa „Zośki” maszeruje w nocy zwartym szykiem przez Ogród Saski obok nieprzyjacielskich stanowisk i przeskakuje ulicę Królewską na stronę polską. Powstańców ubranych w panterki i zdobyczne hełmy Niemcy biorą za swoich.
„Wypełzli w nocy przez piwniczne okienka. Uformowani w trójki, niemiecki szyk marszowy, ubrani w ciężkie zdobyczne hełmy, esesmańskie panterki, będą iść górą, jako niemiecki oddział. (…) -Rechts! – pada od przodu. To któryś z pierwszej trójki, gdzie idą ludzie nienagannie władający niemieckim, daje miejsce mijającemu ich patrolowi żandarmerii. (…) Jeszcze mały murek parkowego ogrodzenia i już Królewska. Z tamtej strony nasi. (…) Idą jeszcze parę metrów i raptem z przodu bucha krzyk: – „Radosław”-Starówka, nie strzelać! „Radosław”-Starówka!”. Biegną przez ulicę. Niemcy już widzą, że przepuścili powstańczy oddział. Zrywają się cekaemy. Powstańcy, zdezorientowani, uderzają ogniem w zbliżające się skulone postacie w niemieckich mundurach. – Starówka! Starówka! Nie strzelać! „Radosław”!. Ogień powstańców urywa się”. (R. Bratny, „Kolumbowie, rocznik 20”).
Sytuacja na Starówce jest tragiczna. Niemcy ruszają do generalnego szturmu na wszystkich odcinkach. Wdzierają się na ul. Długą, atakując gmach Archiwum Głównego Akt Dawnych, w którym mieści się komenda Starówki. W bezpośredniej walce bierze również udział dowództwo z ppłk Karolem Ziemskim „Wachnowskim” na czele.
Ok. 2.000 osób, w tym wielu rannych, ginie pod gruzami zbombardowanych kościołów św. Jacka, św. Marcina i Sakramentek.
Wieczorem, po 32 dniach walki, 50-osobowymi grupami siły zbrojne Starówki wchodzą do włazów kanałowych na pl. Krasińskich i ul. Daniłowiczowskiej. Wychodzą z kanału włazem przy zbiegu Nowego Światu i ul. Wareckiej. Do Śródmieścia przechodzi grupa złożona z lekko rannych i oddziałów gospodarczych, razem ok. 3 tys. żołnierzy, oraz grupa bojowa w liczbie ok. 1.500 powstańców.
Na Sadybie ciężkie bomby burzą Fort Legionów Dąbrowskiego – ginie dowódca obrony Fortu kpt. Czesław Szczubełek „Jaszczur”. Kompania K-1 z pułku AK „Baszta” idąca od Al. Sobieskiego na pomoc Sadybie zostaje odrzucona i ponosi duże straty w zabitych i rannych.
Przeczytaj też: