A. i K. Żabierkowie: Bronisław Godlewski – wzór polskiego patriotyzmu z czasów II wojny światowej

W czasie, gdy do szkół wpychane na siłę wpychane są lekcje o ukierunkowanej w jedną stronę „mowie nienawiści” my pragniemy zaprezentować milczący dowód miłości do Ojczyzny, jaki swoim życiem zaprezentował młody Polak z okresu okrutnego dla narodu polskiego –  II wojny światowej.

Wśród licznych dywizjonów polskich tworzonych w Wielkiej Brytanii, jednym z nich był powstały 1 września 1940 roku w Bramcote – 305. Dywizjon Bombowy Ziemi Wielkopolskiej¹ . Do dywizjonu tego przydzielony został Bronisław Godlewski. Był on synem polskiej rodziny, która za chlebem wyemigrowała do Stanów Zjednoczonych. Choć nigdy nie był w Polsce, w momencie tworzenia się polskiej armii na zachodzie, po załatwieniu potrzebnych formalności prawnych (miał obywatelstwo Stanów Zjednoczonych) zgłosił się po ukończeniu 18 roku życia ochotniczo do armii². Do dywizjonu wraz ze skompletowaną załogą trafił 1 stycznia 1943 roku. W Kronice Dywizjonu zapisano wówczas: (…) jest Amerykaninem polskiego pochodzenia. Ma lat 19, przybył do Anglii ze swego rodzinnego miasta w Stanach – Chicago³.

Swój pierwszy lot bojowy Bronisław odbył 26 stycznia 1943 roku. Celem lotu było minowanie wód w rejonie Lorient. Zadanie to, wykonywane w dobrych warunkach atmosferycznych, pozwoliło na zrealizowanie powierzonej misji. Jednak to dopiero wyprawa w nocy z 5 na 6 marca 1943 roku okazała się przełomowa dla młodego lotnika. W czasie lotu powrotnego z bombardowania Essen samolot, w którym leciał został zaatakowany przez nocne myśliwce, w wyniku czego Godlewski został ranny. Z opowiadań członka załogi zamieszczonych w kronice dowiadujemy się, że: (…) Po otworzeniu tylnej wieżyczki [bombardier] zobaczył strzelca zlanego krwią. Ciało jego zwisało bezwładnie, a ręce zacisnięte były na spustach karabinów (…) Zdołano wyciągnąć go z ciasnej wieżyczki i położyć na łóźku. Godlewski chwilami tracił przytomność, chwilami zaś jęczał, wijąć się z bólu (…) Reflektory wskazały nam najbliższe lotnisko (…) Natychmiast sanitarka zabrała nieprzytomnego strzelca do szpitala, gdzie amputowano mu obie ręce (…) odznaczony (…) Strzelec – sgt. Godlewski –Krzyżem Virtuti Militari. Po wylądowaniu znaleziono 138 dziur od pocisków w ostatniej tylko tylnej wieżyczce⁴.

Historia bohaterskiej postawy polskiego strzelca pokładowego stała się numerem jeden w prasie w Wielkiej Brytanii. Podkreślano oddanie dla Ojczyźny, jakie prezentował ten młody Polak, który służąc Ojczyźnie stracił zdrowie i został kaleką do końca życia. Po wyjściu ze szpitala Godlewski przebywał jeszcze krótko w Wielkiej Brytanii. Miał mozliwość spotkania z prezydentem Polski Władysławem Raczkiewiczem w klubie „Orzeł Biały” na spotkaniu ochotników ze Stanów Zjednoczonych i Kanady. Powrócił do rodzinnego domu, a tamtejsza Polonia zorganizowała dla niego składkę, dzięki której został właścicielem dwóch barów. Zmarł na Florydzie 12 czerwca 1989 roku⁵.

Wzór męstwa i umiłowania własnej Ojczyzny, jaki zaprezentował młody Polak urodzony i wychowany na obczyźnie powinien być przykładem dla tysięcy polskich dzieci jak kochać Polskę. Dziś nie trzeba ryzykować swojego życia i zdrowia dla jej przetrwania, dziś na szali poświęcenia jest święty spokój, który często jest droższy polskiemu społeczeństwu niż Ojczyzna, której jest częścią.